Ο Χριστός εμφανίζεται στην όχθη της λίμνης Τιβεριάδος

Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Ιησούς παρουσιάστηκε στους μαθητές Του στη λίμνη της Τιβεριάδος. Ο Πέτρος είπε στους άλλους μαθητές: «Θα ψαρέψω». Οι άλλοι του απάντησαν: «Ερχόμαστε μαζί σου». Έφυγαν, λοιπόν, αλλά εκείνη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτα. Κατά τις πρώτες ώρες της μέρας ο Ιησούς παρουσιάστηκε στην όχθη, αλλά οι μαθητές δεν Τον αναγνώρισαν. Ο Ιησούς τους ρώτησε: «Παιδιά, έχετε τίποτα να φάμε;» Του απάντησαν «όχι», και τότε Αυτός τους είπε: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά πλευρά της βάρκας και θα βρείτε». Έριξαν, λοιπόν, το δίχτυ, που γέμισε τόσο πολύ με ψάρια που δεν μπορούσαν να το σηκώσουν. Τότε ο Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, είπε: «Είναι ο Κύριος!» Και ο Πέτρος, όταν άκουσε ότι είναι ο Κύριος, έβαλε τον χιτώνα και τη ζώνη του επειδή ήταν σχεδόν γυμνός, και έπεσε στο νερό. Οι άλλοι Μαθητές ήρθαν με τη βάρκα τραβώντας το δίχτυ με τα ψάρια, επειδή ήταν μακριά από την ακτή περίπου εκατό μέτρα. Όταν πάτησαν στη γη, βρήκαν μια φωτιά με ένα ψάρι επάνω και ψωμί. Ο Ιησούς τους είπε: «Φέρτε μερικά από τα ψάρια που πιάσατε». Τότε ο Πέτρος ανέβηκε στη βάρκα και τράβηξε στην ξηρά το δίχτυ γεμάτο με εκατόν πενήντα τρία μεγάλα ψάρια και παρόλο που ήταν τόσο βαρύ το δίχτυ δεν σκίστηκε καθόλου. Ο Ιησούς τους είπε: «Ελάτε, φάτε!» Γνωρίζοντας ότι ήταν ο Κύριος, κανένας από τους μαθητές Του δεν τόλμησε να τον ρωτήσει: «Ποιος είσαι εσύ;» Τότε ο Ιησούς πλησίασε, πήρε το ψωμί και το ψάρι και τους τα μοίρασε.

 Κατά Ιωάννην 21:1-14

Ο Χριστός εμφανίζεται στους μαθητές Του - Κυριακή του Θωμά

 

Ενώ λοιπόν αυτοί συνομιλούσαν, ξαφνικά ο Ίδιος ο Ιησούς εμφανίστηκε ανάμεσά τους και τους είπε: «Ειρήνη σε σας». Αλλά εκείνοι φοβισμένοι και έκθαμβοι, νόμιζαν ότι έβλεπαν ένα φάντασμα. Τότε εκείνος τους είπε: «Γιατί είστε τόσο φοβισμένοι και γιατί τόσες αμφιβολίες υπάρχουν στις καρδιές σας; Κοιτάξτε τα χέρια και τα πόδια Μου. Είμαι Εγώ ο Ίδιος». Και λέγοντας αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια Του. Μετά τους είπε: «Οι Γραφές βεβαιώνουν ότι ο Χριστός έπρεπε να πάθει και ν’ αναστηθεί εκ νεκρών την τρίτη μέρα, και ότι η μετάνοια και η άφεση των αμαρτιών θα κηρυχθούν στο όνομά Του σε όλα τα έθνη ξεκινώντας από την Ιερουσαλήμ. Είστε μάρτυρες αυτών των γεγονότων. Και θα στείλω σε σας αυτό που υποσχέθηκε ο Πατέρας μου, το Άγιο Πνεύμα. Αλλά εσείς μείνετε στην πόλη μέχρι να λάβετε τη δύναμη από τον ουρανό». 

Ο Θωμάς, ένας από τους Δώδεκα Μαθητές, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Κατά την επιστροφή του, οι άλλοι του είπαν: «Είδαμε τον Κύριο!» Αλλά αυτός τους απάντησε: «Αν δεν δω μέσα στα χέρια Του το σημάδι των καρφιών και αν δεν βάλω το χέρι μου στην πλευρά Του, δεν θα το πιστέψω!» Οκτώ μέρες μετά, ο Θωμάς βρισκόταν με τους άλλους μαθητές μέσα στο σπίτι. Και ο Ιησούς ήρθε, αν και οι πόρτες ήταν κλειστές, και στάθηκε ανάμεσά τους και είπε: «Ειρήνη σε σας!» Κατόπιν προχώρησε προς τον Θωμά και του είπε: «Βάλε εδώ τα δάχτυλά σου και δες τα χέρια μου. Προχώρησε το χέρι σου και βάλτο στην πλευρά μου και μην είσαι άπιστος αλλά πιστός!» Και ο Θωμάς φώναξε: «Ω Κύριέ μου και Θεέ μου!» Ο Ιησούς του είπε: «Ω Θωμά, επειδή με βλέπεις, πιστεύεις. Ευτυχείς όσοι δεν είδαν και πίστεψαν!»

Κατά Ματθαίον 28:16-20

Κατά Μάρκον 16:14-18

Κατά Λουκάν 24:36-49

Κατά Ιωάννην 20:19-29

Πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ για την πορεία προς Εμμαούς και την φλεγόμενη καρδιά

 Το ίδιο μπορούμε να δούμε σ’ ένα άλλο σημείο της Καινής Διαθήκης, όταν δύο από τους μαθητές του Χριστού βάδιζαν στο δρόμο προς Εμμαούς (κατά Λουκάν, κεφ. 24). Ο ίδιος ο Χριστός, ακριβώς την ημέρα της Ανάστασής Του, τους συνάντησε και προχώρησε μαζί τους, ρωτώντας τους γιατί ήταν τόσο ταραγμένοι. Αυτοί με τη σειρά τους άρχισαν να Τον ρωτούν αν ήταν ο μόνος που δεν ήξερε τι είχε συμβεί στην Ιερουσαλήμ. Είπαν ότι υπήρχε ένας μεγάλος προφήτης που είχε φονευθεί και μετά υπήρξαν ισχυρισμοί ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς∙ αλλά εκείνοι δεν ήξεραν τι να πιστέψουν. Τότε ο Χριστός άρχισε να ανοίγει τις καρδιές τους και να τους εξηγεί τι έλεγε η Παλαιά Διαθήκη ότι επρόκειτο να συμβεί στο Μεσσία. Όλη εκείνη την ώρα οι μαθητές δεν Τον αναγνώριζαν, γιατί δεν ήρθε να τους καταπλήξει με σημεία και τέρατα. Αργότερα, όταν έφτασαν στους Εμμαούς, ο Χριστός έκανε σαν να επρόκειτο να συνεχίσει πιο πέρα, και θα έφευγε από κοντά τους χωρίς να τον αναγνωρίσουν αν δεν Του ζητούσαν – από απλή αγάπη για ένα ξένο που βρισκόταν σε δυσχέρεια – να περάσει τη νύχτα μαζί τους. Τελικά, όταν κάθησε μαζί τους στο τραπέζι και έκοψε τον άρτο όπως στο Μυστικό Δείπνο, τα μάτια τους ανοίχθηκαν, είδαν ότι ήταν ο ίδιος ο Χριστός, και τότε χάθηκε ακριβώς μπροστά στα μάτια τους. Άρχισαν να αναρωτιούνται και να θυμούνται ότι, όλη την ώρα που Εκείνος ήταν μαζί τους, είχαν ένα φλόγισμα στην καρδιά τους, παρ’ ότι δεν Τον είχαν αναγνωρίσει ακόμα. Αυτό που τελικά τους έκανε να αναγνωρίσουν το Χριστό ήταν αυτή η φλεγόμενη καρδιά, κι όχι απλά το γεγονός ότι χάθηκε από μπροστά τους, γιατί αυτό μπορούν να το κάνουν επίσης και οι μάγοι. Για τον λόγο αυτόν, δεν είναι τα θαύματα που αποκαλύπτουν πρώτα απ’ όλα το Θεό στους ανθρώπους, αλλά κάτι σχετικά με το Θεό το οποίο αποκαλύπτεται σε μια καρδιά που είναι έτοιμη γι’ αυτό. Αυτό εννοούμε λέγοντας «φλεγόμενη καρδιά» μέσω της οποίας οι δύο μαθητές είχαν επαφή με τον Ενσαρκωμένο Θεό.

Η Αποκάλυψη του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά - πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ ☦

Ο τάφος του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα

 

Η πορεία προς Εμμαούς

Την ίδια μέρα που αναστήθηκε ο Χριστός, δύο μαθητές Του κατέβαιναν από την Ιερουσαλήμ για να πάνε σε κάποιο χωριό που λεγόταν Εμμαούς. Ενώ συνομιλούσαν, λέγοντας για όλα όσα είχαν συμβεί τις τελευταίες εκείνες μέρες, τους πλησίασε ο Ιησούς και περπατούσε μαζί τους. Αλλά αυτοί δεν Τον αναγνώρισαν. Τους ρώτησε: «Για ποιο πράγμα συζητάτε περπατώντας και φαίνεστε πολύ λυπημένοι;» Ο ένας από αυτούς, που λεγόταν Κλεόπας, Του απάντησε: «Ίσως να Είσαι ο μόνος ξένος από την Ιερουσαλήμ, που δε γνωρίζει τι έγινε αυτές τις μέρες». Και ο Ιησούς τους ρώτησε: «Τι συνέβη;» Και Του απάντησαν: «Όλα αυτά που σχετίζονται με τον Ιησού τον Ναζωραίο, ο Οποίος ήταν ένας προφήτης δυνατός στα λόγια και στα έργα ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων. Δεν έμαθες και τον τρόπο με τον οποίο οι αρχιερείς και οι άρχοντές μας Τον καταδίκασαν σε θάνατο και Τον σταύρωσαν; Ελπίζαμε ότι Αυτός ήταν που θα ελευθέρωνε τον Ισραήλ, αλλά τώρα, να, ήδη είναι η τρίτη μέρα από τότε που συνέβησαν αυτά, και δεν είδαμε τίποτε. Αλλά και μερικές από τις γυναίκες του κύκλου μας, μάς έκαναν να ελπίζουμε, γιατί πήγαν πολύ πρωί στον τάφο Του, και μη βρίσκοντας το σώμα Του, ήρθαν και μας είπαν ότι άγγελοι παρουσιάστηκαν και τους ανάγγειλαν ότι ήταν ζωντανός. Τότε ορισμένοι από εμάς πήγαν στον τάφο και διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες είχαν πει την αλήθεια, αλλά Εκείνον δεν Τον είδαν καθόλου». Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Ω άνθρωποι ανόητοι, που η καρδιά σας αργεί να πιστέψει εκείνα που είπαν οι προφήτες! Δεν έχει γραφτεί ότι ο Χριστός έπρεπε να υποφέρει όλα αυτά για να δοξαστεί;» Και αρχίζοντας από τον Μωυσή και τους προφήτες, τους εξήγησε τις Γραφές που μιλάνε για Εκείνον. Όταν έφτασαν κοντά στο χωριό όπου πήγαιναν, ο Ιησούς προσποιήθηκε ότι θα πήγαινε πιο μακριά, αλλά αυτοί Τον πίεσαν λέγοντας: «Μείνε μαζί μας, γιατί ο ήλιος πάει να δύσει και πλησιάζει η νύχτα.» Έτσι μπήκε στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Ενώ λοιπόν έτρωγαν, ο Ιησούς πήρε το ψωμί, το ευλόγησε, και αφού το έκοψε, τους το έδωσε. Τότε άνοιξαν τα μάτια τους και Τον αναγνώρισαν, αλλά αυτός εξαφανίστηκε από μπροστά τους. Τότε εκείνοι είπαν ο ένας στον άλλο: «Δεν φλέγονταν η καρδιά μας μέσα μας όταν μας μιλούσε στον δρόμο και μας ερμήνευε τις Γραφές;» Και σηκώθηκαν αμέσως και γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ, όπου βρήκαν τους ένδεκα μαθητές μαζεμένους μαζί με αυτούς που τους συνόδευαν. Όλοι έλεγαν ότι αναστήθηκε πραγματικά ο Κύριος και ότι εμφανίστηκε στον Πέτρο. Και αυτοί διηγήθηκαν τι τους συνέβη στον δρόμο και πως είχαν αναγνωρίσει τον Ιησού τη στιγμή που έκοβε το ψωμί.

Κατά Μάρκον 16:12-13

Κατά Λουκάν 24:13-35

Αυτή η συνάντηση στο δρόμο προς Εμμαούς είναι σημαντική γιατί δείχνει τον αναστημένο Ιησού να διδάσκει προσωπικά τους μαθητές Του, βοηθώντας τους να κατανοήσουν το αληθινό νόημα του θανάτου και της Ανάστασής Του. Είναι μια ισχυρή εμφάνιση μετά την Ανάσταση που ενισχύει την πίστη και την κατανόηση των μαθητών.

 Η ιστορία βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Μάρκου και του Λουκά (του Λουκά με πιο πολλές λεπτομέρειες) δίνοντας έμφαση στην εστίαση του Λουκά στις αλληλεπιδράσεις του Ιησού με τους μαθητές Του μετά την Ανάσταση και στη σημασία της σωστής ερμηνείας των Γραφών σχετικά με τα βάσανα και τον θρίαμβο του Χριστού.

Η Ανάσταση του Κυρίου

 Πολύ αργά τη νύχτα του Σαββάτου, όταν γλυκοχάραζε η πρώτη μέρα της εβδομάδας, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη πήγαν στον τάφο για ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού με αρώματα που είχαν αγοράσει. Εκείνη τη στιγμή έγινε μεγάλος σεισμός, επειδή ένας άγγελος Κυρίου, που κατέβηκε από τον ουρανό, κύλησε την πέτρα που έκλεινε το

μνημείο και κάθισε επάνω. Έλαμπε δε σαν αστραπή και ήταν κατάλευκος σαν το χιόνι. Με το θέαμα αυτό οι φρουροί φοβήθηκαν πάρα πολύ και έγιναν σαν πεθαμένοι. Ο άγγελος είπε στις γυναίκες: «Σεις μη φοβάστε τίποτα, επειδή εγώ ξέρω ότι ψάχνετε για τον Ιησού, ο οποίος σταυρώθηκε. Δεν είναι εδώ! Αναστήθηκε, όπως σας είχε πει. Να, ο τόπος που Τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα να πείτε στους μαθητές Του και στον Πέτρο ότι αναστήθηκε και ότι πηγαίνει στη Γαλιλαία, όπου εκεί θα Τον δουν. Αυτά είχα να σας πω». Τότε αυτές έφυγαν βιαστικά από το μνημείο, επειδή είχαν φοβηθεί από το όραμα και έτρεξαν να πουν τα νέο στους μαθητές. Και να που ο Ιησούς ήρθε σε συνάντησή τους και είπε: «Χαίρετε!» Και εκείνες Τον πλησίασαν, Του αγκάλιασαν τα πόδια και Τον προσκύνησαν. Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Μη φοβάστε, πηγαίνετε να πείτε στους αδελφούς μου να πάνε στη Γαλιλαία, επειδή εκεί θα με δουν».

Κατά Ματθαίον 28:1-10

Κατά Μάρκον 16:1-8

Κατά Λουκάν 24:1-12

Κατά Ιωάννην 20:1-18

Ο Ενταφιασμός του Κυρίου

 

Ήταν ημέρα Παρασκευή που σταυρώθηκε ο Χριστός. Την επόμενη μέρα, Σάββατο, οι Ιουδαίοι θα γιόρταζαν το Πάσχα τους. Έτσι για να μη μείνουν τα σώματα πάνω στον σταυρό, ζήτησαν από τον Πιλάτο να σπάσουν τα πόδια των σταυρωμένων για να πεθάνουν το γρηγορότερο. Ήρθαν, λοιπόν, οι στρατιώτες και έσπασαν τα πόδια του πρώτου ληστή και του δευτέρου που είχαν σταυρωθεί με τον Ιησού. Όταν όμως ήλθαν στον Ιησού, επειδή είδαν ότι είχε πια πεθάνει, δεν Του έσπασαν τα πόδια, αλλά ένας από τους στρατιώτες Του τρύπησε τα πλευρά με την λόγχη, οπότε βγήκε νερό και αίμα. Αυτό έγινε για να πληρωθεί η Γραφή: «Δε θα σπάσει κανένα από τα οστά Του. Αυτοί θα δουν Εκείνον που λόγχισαν». Όταν βράδιασε ένας άντρας καλός και δίκαιος, ο Ιωσήφ καταγόμενος από την Αριμαθαία, ο οποίος επίσης ήταν ένας από τους μαθητές του Ιησού, αλλά παρέμενε κρυμμένος για τον φόβο των Ιουδαίων, πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε το σώμα του Ιησού για να το θάψει. Ο Πιλάτος διέταξε να του το δώσουν. Όταν το πήρε, μαζί με τον Νικόδημο, ένα άλλο κρυφό μαθητή του Χριστού, το τύλιξαν μέσα σε σεντόνια, αφού το άλειψαν με αρώματα σύμφωνα με το έθιμο ταφής των Ιουδαίων. Υπήρχε εκεί ένας κήπος, όχι μακριά από το μέρος που είχε σταυρωθεί ο Ιησούς και μέσα σε αυτόν τον κήπο ένα καινούργιο μνημείο στο οποίο δεν είχε ταφεί κανένας. Εξ αιτίας της προετοιμασίας των Ιουδαίων και επειδή το μνημείο ήταν πολύ κοντά κι επειδή βιάζονταν να τελειώσουν το γρηγορότερο, έβαλαν τον Ιησού μέσα σ’ αυτό. Αφού σήκωσαν μια μεγάλη πέτρα, την έβαλαν στην είσοδο του μνημείου και έφυγαν. Οι γυναίκες, που είχαν έρθει με τον Ιησού από τη Γαλιλαία, είχαν ακολουθήσει τον Ιωσήφ και είδαν τον τρόπο με τον οποίο είχε ταφεί το σώμα του Κυρίου. Στο μεταξύ οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι πήγαν να δουν τον Πιλάτο και του είπαν: «Θυμηθήκαμε ότι αυτός ο πλάνος είχε πει όταν ακόμα ζούσε, ότι μετά από τρεις μέρες θα αναστηθεί. Εμείς, λοιπόν, σου ζητάμε να φυλάσσεται το μνημείο μέχρι την τρίτη μέρα, μήπως πάνε οι μαθητές Του και κλέψουν το σώμα Του και πουν ύστερα στο λαό πως αναστήθηκε εκ νεκρών!» Ο Πιλάτος τους είπε: «Πάρτε φρουρά να τον ασφαλίσετε, όπως εσείς ξέρετε». Τότε αυτοί πήγαν και ασφάλισαν τον τάφο σφραγίζοντας την πέτρα και άφησαν στρατιώτες για να τον φρουρούν.

Κατά Ματθαίον 27:57-61 

Κατά Μάρκον 15:42-47

Κατά Λουκάν 23:50-56

Κατά Ιωάννην 19:38-42

Η Σταύρωση του Ιησού - ο Αμνός του Θεού

 

 

Αφού προδόθηκε από τον Ιούδα και συνελήφθη, ο Ιησούς οδηγήθηκε ενώπιον των Εβραίων ηγετών και τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο από τον Ρωμαίο κυβερνήτη, Πόντιο Πιλάτο. Παρά το γεγονός ότι ο Πιλάτος δεν βρήκε κανένα σφάλμα στον Ιησού, ο όχλος φώναζε για τη σταύρωσή Του.

 Ο Ιησούς μαστιγώθηκε, χλευάστηκε και αναγκάστηκε να μεταφέρει τον δικό Του σταυρό στον τόπο της εκτέλεσης, που ονομάζεται Γολγοθάς. Εκεί σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο κακούργους την τρίτη ώρα (9 το πρωί).

 Καθώς ο Ιησούς ήταν κρεμάμενος στον σταυρό, το σκοτάδι κάλυψε τη γη από την έκτη ώρα (μεσημέρι) έως την ένατη ώρα (3 μ.μ.). Την ένατη ώρα, ο Ιησούς φώναξε: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» για να εκπληρώσει όλες τις Γραφές.

Λίγο μετά, ο Ιησούς είπε: "Τετέλεσται," και εξέπνευσε. Την ακριβή στιγμή εκείνη, το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, από πάνω μέχρι κάτω.

 Είναι σημαντικό ότι ο θάνατος του Ιησού συνέβη την ώρα της απογευματινής θυσίας, που ήταν όταν έσφαζαν τα αρνιά του Πάσχα στο Ναό.

 Το Πάσχα ήταν μια σημαντική εβραϊκή γιορτή που γιόρταζαν την απελευθέρωση των Ισραηλιτών από τη σκλαβιά στην Αίγυπτο. Βασικό μέρος της εορτής του Πάσχα ήταν η θυσία ενός πεντακάθαρου αμώμου αρνιού, του οποίου το αίμα απλώνονταν στο πλαίσιο της πόρτας προστατεύοντας τον πρωτότοκο από τον άγγελο του θανάτου.

 Ο Ιησούς, ως «Αμνός του Θεού», πέθανε ακριβώς την ώρα που θυσιάζονταν τα αρνιά του Πάσχα στο Ναό. Αυτό συμβόλιζε ότι ο Ιησούς, η Τέλεια και Αναμάρτητη Θυσία, πέθανε για να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου.

 Οι σάλπιγγες θα ηχούσαν στο Ναό για να σηματοδοτήσουν την έναρξη της σφαγής του αρνιού του Πάσχα. Αυτή η χρονική στιγμή δεν ήταν τυχαία - έδειξε ότι ο θάνατος του Ιησού στον σταυρό ήταν η τελική εκπλήρωση της θυσίας του Αμνού του Πάσχα.

 Μέσω του θανάτου Του, ο Ιησούς έγινε ο αληθινός Αμνός του Πάσχα, το αίμα του Οποίου παρέχει αιώνια λύτρωση και απελευθέρωση για όλους όσους πιστεύουν σε Αυτόν.

Ο ιδρώτας του Κυρίου έγινε αίμα

 Λουκ 22.44 καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν

Μετάφραση: Στο μεταξύ Τον κατέλαβε αγωνία και γι' αυτό προσευχόταν τώρα θερμότερα και με περισσότερη επιμονή. Και ο ιδρώτας Του έγινε άφθονος και πηχτός σαν κομμάτια πηγμένου αίματος που πέφτουν στη γη.

«Ο ιδρώτας Του έγινε σαν σταγόνες αίματος», είπε ο Ευαγγελιστής. Ίδρωσε για να θεραπεύσει τον Αδάμ που ήταν άρρωστος. «Με τον ιδρώτα του μετώπου σου», είπε ο Θεός, «θα φας το ψωμί σου». Παρέμεινε στην προσευχή σε αυτόν τον κήπο για να φέρει τον Αδάμ ξανά στον δικό του κήπο. - Άγιος Εφραίμ ο Σύρος 

Ο ιδρώτας μπήκε μαζί με την αμαρτία και υπήρξε μέρος της κατάρας στο προπατορικό αμάρτημα (Γεν. γ 19). Όταν λοιπόν ο Χριστός έγινε για χάρη μας αμαρτία και κατάρα (Γαλ. 3:13), ίδρωσε με ιδρώτα πηχτό, έτσι ώστε με τον ιδρώτα του προσώπου του να φάμε εμείς άρτο και για να εξαγιάσει και να γλυκάνει όλες τις δοκιμασίες μας.

 Το βράδυ πριν σταυρωθεί ο Ιησούς Χριστός, προσευχήθηκε στον κήπο της Γεθσημανή. Ο Λουκάς, που ήταν γιατρός, κατέγραψε ότι ο ιδρώτας του Ιησού Χριστού ήταν σαν σταγόνες αίματος: «Και βρισκόμενος σε αγωνία, προσευχόταν πιο ένθερμα. Τότε ο ιδρώτας Του έγινε σαν μεγάλες σταγόνες αίματος που πέφτουν στη γη» (Λουκάς 22:44). Μερικοί θεωρούν την περιγραφή του Λουκά ως απλή παρομοίωση—ο ιδρώτας του Ιησού έπεσε στο έδαφος με μεγάλες, βαριές σταγόνες, όπως στάζει αίμα από μια ανοιχτή πληγή. Ωστόσο, υπάρχει μια ιατρική κατάσταση που προκαλεί τα συμπτώματα που περιγράφονται και εξηγεί την αναφορά του Λουκά για αίμα.

 Η αιματίδρωση είναι μια σπάνια, αλλά πολύ πραγματική, ιατρική κατάσταση που προκαλεί τον ιδρώτα κάποιου να περιέχει αίμα. Οι ιδρωτοποιοί αδένες περιβάλλονται από μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που μπορούν να συστέλλονται και στη συνέχεια να διαστέλλονται μέχρι το σημείο της ρήξης, προκαλώντας τη διαρροή αίματος στους ιδρωτοποιούς αδένες. Η αιτία της αιματίδρωσης είναι η ακραία αγωνία. Στις άλλες αφηγήσεις των Ευαγγελίων, βλέπουμε την κατάσταση της αγωνίας του Ιησού Χριστού: «Η ψυχή μου κατακλύζεται από θλίψη μέχρι θανάτου» (Ματθαίος 26:38· Μάρκος 14:34).

 Η έντονη αγωνία και θλίψη που ένιωθε ο Ιησούς ήταν σίγουρα κατανοητή. Όντας Θεός, ο Χριστός γνώριζε «όλα όσα επρόκειτο να Του συνέβαιναν» (Ιωάννης 18:4). Γνώριζε με επίπονη λεπτομέρεια τα γεγονότα που επρόκειτο να ακολουθήσουν σύντομα αφότου προδόθηκε από έναν από τους ίδιους τους μαθητές Του. Ήξερε ότι επρόκειτο να υποβληθεί σε πολλές δοκιμασίες όπου όλοι οι μάρτυρες εναντίον Του θα έλεγαν ψέματα. Ήξερε ότι πολλοί που Τον είχαν χαιρετίσει ως Μεσσία μόνο λίγες μέρες νωρίτερα θα ούρλιαζαν τώρα για τη σταύρωση Του (Λουκάς 23:23). Ήξερε ότι θα μαστιγωθεί σχεδόν μέχρι θανάτου προτού χτυπήσουν τις μεταλλικές ακίδες στη σάρκα Του. Γνώριζε τα προφητικά λόγια του Ησαΐα που ειπώθηκαν επτά αιώνες νωρίτερα ότι θα χτυπιόταν τόσο άσχημα που θα «παραμορφωνόταν περισσότερο από οποιονδήποτε άνθρωπο» και «πέρα από ανθρώπινη ομοιότητα» (Ησαΐας 52:14). Ήξερε για την Σταύρωση Του. Ασφαλώς, αυτά τα πράγματα συνετέλεσαν στη μεγάλη αγωνία και θλίψη Του, με αποτέλεσμα να ιδρώσει σταγόνες αίματος.

Στην αρχή της δημιουργίας, η ανθρώπινη ιστορία ξεκίνησε σε έναν κήπο (Γένεση 2:8), και όταν ο πρώτος Αδάμ αμάρτησε εναντίον του Θεού σε αυτόν τον κήπο, ο θάνατος μπήκε στον κόσμο (Γένεση 3:6). Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο Ιησούς Χριστός, ο τελευταίος Αδάμ (1 Προς Κορινθίους 15:45), μπήκε σε έναν άλλο κήπο για να δεχτεί το ποτήρι από το χέρι του Πατέρα Του (Ματθαίος 26:42· Μάρκος 14:36· Λουκάς 22:42) και να νικήσει τον θάνατο. Τελικά, λοιπόν, είμαστε αυτοί που ευθύνονται για το αίμα που έσταξε από τον Σωτήρα μας καθώς προσευχόταν στον κήπο. Και είμαστε ο λόγος που η ψυχή του Ιησού Χριστού κυριεύθηκε από θλίψη μέχρι θανάτου. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. 

Η προσευχή στον Κήπο της Γεθσημανή και η προδοσία του Ιούδα

 Μετά αφού πήγε λίγο πια μακριά, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχήθηκε λέγοντας: «Πατέρα Μου, αν είναι δυνατόν, ας απομακρυνθεί από Εμένα αυτό το ποτήρι. Αλλά, όχι όπως θέλω Εγώ, μα όπως Εσύ θέλεις». Μετά γύρισε στους μαθητές Του. Τους βρήκε να κοιμούνται και είπε στον Πέτρο: «Δεν μπορέσατε ούτε για μια ώρα να αγρυπνήσετε για Μένα; Ξαγρυπνάτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε σε πειρασμό. Το πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως είναι ασθενής». Πήγε πάλι για δεύτερη φορά και προσευχήθηκε: «Πατέρα Μου, αν δεν είναι δυνατό να απομακρυνθεί αυτό το ποτήρι από Μένα και αν πρέπει να το πιω, τότε ας γίνει το θέλημά Σου». Και ξαναγύρισε στους μαθητές Του και τους βρήκε πάλι να κοιμούνται, επειδή τα μάτια τους ήταν βαριά από τη νύστα. Τότε τους άφησε και πήγε και προσευχήθηκε για τρίτη φορά, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λόγια. Μετά πήγε και βρήκε τους μαθητές Του και τους είπε: «Κοιμάστε λοιπόν και ξεκουράζεστε, ενώ έφτασε η ώρα, που ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των αμαρτωλών». Και πρόσθεσε: «Σηκωθείτε και ας πηγαίνουμε, επειδή πλησίασε αυτός που θα με προδώσει».

Ενώ μιλούσε ακόμα ο Ιησούς, έφτασε ο Ιούδας, ο ένας από τους Δώδεκα και μαζί του ένα μεγάλο πλήθος, όλοι οπλισμένοι με σπαθιά και ρόπαλα, σταλμένοι από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. Εκείνος που Τον πρόδωσε είχε συμφωνήσει μαζί τους αυτό το σημείο: «Αυτόν που θα φιλήσω, Αυτός είναι που θα συλλάβετε». Αμέσως πλησίασε τον Ιησού και Του είπε: «Χαίρε Δάσκαλε!» και Τον φίλησε. Και ο Ιησούς του είπε: «Φίλε μου, γι’ αυτό τον λόγο είσαι εδώ;» Τότε οι άνθρωποι που ακολουθούσαν τον Ιούδα πλησίασαν και έπιασαν τον Ιησού. Εκείνη τη στιγμή ο Πέτρος τράβηξε το μαχαίρι του και έκοψε το αυτί ενός από τους δούλους του αρχιερέα. Τότε ο Ιησούς του είπε: «Βάλε το μαχαίρι στη θήκη, επειδή όσοι χρησιμοποιούν μαχαίρι, θα πεθάνουν από μαχαίρι. Ή μήπως νόμισες ότι δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα Μου, ο Οποίος θα Μου στείλει αμέσως περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; Αλλά πώς θα επαληθευτούν τότε οι Γραφές που λένε ότι πρέπει έτσι να γίνει;» Τότε όλοι οι μαθητές Του Τον άφησαν και έφυγαν.

Η αφήγηση της προσευχής του Ιησού στον κήπο της Γεθσημανή και της προδοσίας από τον Ιούδα καταγράφεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια:

 1. Ματθαίος 26:36-56

    - Ο Ιησούς πηγαίνει στον κήπο της Γεθσημανή και προσεύχεται, ζητώντας από τον Πατέρα «να περάσει αυτό το ποτήρι από Μένα» (εδ. 39).

    - Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού με ένα φιλί, οδηγώντας στη σύλληψή Του από τους αρχιερείς και τους αξιωματικούς (εδ. 47-50).

 2. Μάρκος 14:32-52

    - Ο Ιησούς είναι «πολύ στενοχωρημένος και ταραγμένος» καθώς προσεύχεται στον κήπο (εδ. 33).

    - Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού με ένα φιλί, και οι μαθητές τράπηκαν σε φυγή καθώς ο Ιησούς συλλαμβάνεται (εδ. 43-50).

 3. Λουκάς 22:39-53

    - Ο Ιησούς προσεύχεται θερμά, και ένας άγγελος εμφανίζεται για να Τον ενδυναμώσει (εδ. 41-44).

    - Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού και ο Ιησούς επιπλήττει τους θρησκευτικούς ηγέτες που έχουν έρθει να Τον συλλάβουν (εδ. 47-53).

 4. Ιωάννης 18:1-11

    - Ο Ιησούς πηγαίνει στην απέναντι πλευρά του χειμάρρου των Κέδρων. Εκεί ήταν ένας κήπος, όπου μπήκε ο Ιησούς και οι μαθητές του. Αυτόν τον τόπο τον ήξερε κι ο Ιούδας, αυτός που Τον πρόδωσε, γιατί πολλές φορές πήγαινε εκεί ο Ιησούς με τους μαθητές Του (εδ. 1).

    - Ο Ιούδας οδηγεί την ομάδα των στρατιωτών και των αξιωματικών να συλλάβουν τον Ιησού (εδ. 2-11).

 Σε αυτές τις αφηγήσεις, βλέπουμε τη βαθιά αγωνία και τον αγώνα που βιώνει ο Ιησούς καθώς αντιμετωπίζει την επικείμενη φρίκη του σταυρού. Οι προσευχές Του στον κήπο αποκαλύπτουν την ανθρώπινη πλευρά του Ιησού, καθώς παρακαλεί τον Πατέρα να αφαιρέσει «αυτό το ποτήρι» του πόνου. 

 Η προδοσία από τον Ιούδα, έναν από τους Δώδεκα, είναι μια σπαρακτική και δραματική στιγμή που θέτει σε κίνηση τα γεγονότα που οδήγησαν στη σταύρωση του Ιησού. 

 Αυτές οι περικοπές μεταφέρουν δυναμικά τη συναισθηματική αναταραχή και την προδοσία που υπέμεινε ο Ιησούς καθώς υπέκυψε πρόθυμα στο σχέδιο του Πατέρα Του για τον θάνατο Του που θα είναι η μεγαλύτερη Θυσία με την οποία θα φανερωθεί η Θεότητα του Ιησού αλλά και η απέραντη Του αγάπη να μας τραβήξει όλους κοντά Του. 

Η προσευχή του Ιησού για τους μαθητές Του και για όλους τους Χριστιανούς

Ο Ιησούς του απάντησε: «Εγώ είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα.» - 

Στην Αρχιερατική Προσευχή του ο Ιησούς προσεύχεται όχι μόνο για τους μαθητές Του, αλλά και για όλους τους μελλοντικούς πιστούς.

 Οι σχετικοί στίχοι είναι:

 Κατά Ιωάννην 17:6-19 - Ο Ιησούς προσεύχεται για τους μαθητές Του, ζητώντας από τον Πατέρα να τους προστατεύσει, να τους αγιάσει στην αλήθεια και να τους κρατήσει ενωμένους.

 Κατά Ιωάννην 17:20-26 - Ο Ιησούς στη συνέχεια επεκτείνει την προσευχή Του για να συμπεριλάβει όλους εκείνους που θα πιστέψουν σε Αυτόν μέσω του κηρύγματος και των λόγων των μαθητών Του. Αυτό περιλαμβάνει εμάς ως σημερινούς Χριστιανούς. Ο Ιησούς προσεύχεται να είμαστε ένα, όπως Αυτός και ο Πατέρας Είναι Ένα, και να βιώνουμε την αγάπη που έχει ο Πατέρας για τον Υιό.

 Μερικοί βασικοί στίχοι είναι:

 «Δεν προσεύχομαι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστεύουν σ’ Εμένα, ώστε να είναι όλοι ένα, όπως Εσύ, Πατέρα, Είσαι ενωμένος μ’ Εμένα κι Εγώ μ’ Εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ Εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι Με έστειλες Εσύ». (Ιωάννης 17:20-21)

 «Εγώ ενωμένος μαζί τους κι Εσύ ενωμένος μαζί Μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι Με έστειλες Εσύ κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες Εμένα.»(Ιωάννης 17:23)

 «Τους έμαθα ποιος Είσαι και θα συνεχίσω να τους το μαθαίνω, ώστε να είναι μέσα τους η αγάπη με την οποία με αγάπησες, όπως κι Εγώ θα είμαι μέσα τους». (Ιωάννης 17:26)

 Αυτή η προσευχή του Ιησού Χριστού εκφράζει όμορφα τη βαθιά επιθυμία Του για την ενότητα όλων όσων θα πίστευαν σε Αυτόν - τόσο των αρχικών μαθητών Του όσο και όλων των μελλοντικών γενεών Χριστιανών. Είναι μια ισχυρή απόδειξη της αγάπης και του ενδιαφέροντος του Χριστού για την Εκκλησία Του.

Ο Μυστικός Δείπνος, ο Ιερός Νιπτήρας, η Προδοσία του Ιούδα, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας

 

Πριν τη γιορτή του Πάσχα ο Ιησούς ήξερε ότι είχε φτάσει η ώρα για να περάσει από αυτό τον κόσμο σ’ εκείνον του Πατέρα Του και επειδή είχε αγαπήσει όλους τους δικούς Του ανθρώπους, έτσι και τώρα έδειξε τη μεγάλη Του αγάπη. Τότε έστειλε τον Πέτρο και τον Ιωάννη λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε να ετοιμάσετε το Πάσχα για να μπορέσουμε να δειπνήσουμε». Όταν νύχτωσε ο Ιησούς κάθισε στο τραπέζι με τους μαθητές Του. Στη διάρκεια του γεύματος σηκώθηκε από το τραπέζι και πήρε μια πετσέτα με την οποία περιζώθηκε. Μετά έριξε νερό σε μια λεκάνη και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών Του και να τα σκουπίζει με την πετσέτα που είχε περάσει στη μέση Του. Αφού τελείωσε το πλύσιμο των ποδιών κάθισε στο τραπέζι και τους είπε: «Καταλάβατε τι έκανα; Με αποκαλείτε Κύριο και Δάσκαλο και καλά κάνετε, επειδή Είμαι. Αν λοιπόν Εγώ σας έπλυνα τα πόδια, έτσι εσείς πρέπει να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Εγώ σας έδωσα το παράδειγμα για να κάνετε ό,τι έκανα Εγώ. Αλήθεια σας το λέω, ένας δούλος δεν είναι πιο μεγάλος από τον Κύριό του, ούτε ένας απεσταλμένος πιο μεγάλος από αυτόν που τον έχει στείλει. Γνωρίζοντας αυτά τα πράγματα θα είστε ευτυχείς αν τα εφαρμόζετε».

Αφού μίλησε έτσι ο Ιησούς ταράχτηκε και τους αποκάλυψε: «Αλήθεια σας λέω, ένας από εσάς θα με προδώσει». Οι μαθητές ταραγμένοι άρχισαν να Τον ρωτούν μη γνωρίζοντας για ποιον είχε κάνει αυτό τον υπαινιγμό: Ένας από τους μαθητές Του, που ο Ιησούς τον αγαπούσε (ο Ιωάννης), ήταν γερμένος στο τραπέζι κοντά στο στήθος του Ιησού. Κάνει, λοιπόν, νόημα σ’αυτόν ο Σίμων Πέτρος να μάθει ποιος ήταν αυτός για τον οποίο μιλούσε. Έγειρε τότε εκείνος κοντά στο στήθος του Ιησού και Τον ρώτησε: «Κύριε, ποιος είναι;» Αποκρίνεται ο Ιησούς: Είναι εκείνος, στον οποίο θα δώσω ένα κομμάτι ψωμί, αφού το βουτήξω στο πιάτο». Παίρνει τότε ένα κομμάτι ψωμί, το βουτάει στο πιάτο και το δίνει στον Ιούδα, το γιο του Σίμωνα του Ισκαριώτη. Κι όταν πήρε το ψωμί, τότε μπήκε ο σατανάς μέσα του. Του λέει, λοιπόν, ο Ιησούς: «Ό,τι έχεις να κάνεις κάνε το γρήγορα». Αυτό κανείς απ’ όσους έτρωγαν μαζί δεν κατέλαβε γιατί του το είπε· επειδή μάλιστα ο Ιούδας είχε τη διαχείριση του ταμείου, μερικοί νόμιζαν πως ο Ιησούς του είπε, «αγόρασε ό,τι μας χρειάζεται για τη γιορτή» ή να δώσει κάτι στους φτωχούς. Εκείνος, αφού πήρε το ψωμί, βγήκε αμέσως έξω. Και ήταν νύχτα. 

Ενώ αυτοί έτρωγαν, ο Ιησούς πήρε ψωμί και αφού το ευλόγησε το έκοψε και το μοίρασε στους μαθητές Του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα Μου». Με τον ίδιο τρόπο αφού έφαγαν το ψωμί πήρε το ποτήρι, το ευλόγησε και τους το έδωσε λέγοντας: «Πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα Μου, το αίμα της Καινής Διαθήκης, που χύθηκε για όλους για την άφεση των αμαρτιών».

Αφού έφυγε ο Ιούδας, ο Ιησούς είπε: «Παιδιά μου, Εγώ θα Είμαι μαζί σας για λίγο καιρό ακόμα. Θα Με ψάχνετε, αλλά όπως Εγώ είπα στους Ιουδαίους, δεν θα μπορέσετε να έρθετε εκεί που θα πάω. Σας αφήνω μια καινούργια εντολή: αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως σας αγάπησα Εγώ. Αν έχετε αγάπη μεταξύ σας όλοι θα γνωρίζουν ότι είστε μαθητές Μου. Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνον που δίνει τη ζωή του για τους φίλους του. Αν κάνετε όσα σας είπα, είστε φίλοι Μου». Ο Πέτρος τον ρώτησε: «Κύριε πού πας;» Ο Ιησούς απάντησε: «Εσύ δεν μπορείς να με ακολουθήσεις τώρα εκεί που πηγαίνω, αλλά θα με ακολουθήσεις αργότερα». Ο Πέτρος επέμεινε: «Για ποιο λόγο Κύριε δε μπορώ να Σε ακολουθήσω τώρα; Θα δώσω τη ζωή μου για Σένα». Ο Ιησούς απάντησε: «Θα δώσεις τη ζωή σου για Εμένα; Αλήθεια σου λέω ότι πριν λαλήσει ο κόκορας, θα με έχεις απαρνηθεί τρεις φορές».

 1. Ο Ιησούς πλένει τα πόδια των μαθητών:

Αυτό καταγράφεται στο Ιωάννη 13:1-20. Σε αυτό το απόσπασμα, ο Ιησούς πλένει ταπεινά τα πόδια των μαθητών Του, διδάσκοντάς τους για τη σημασία της ταπεινοφροσύνης και της υπηρεσίας.

 2. Ο Μυστικός Δείπνος περιγράφεται στα ακόλουθα αποσπάσματα:

    - Ματθαίος 26:17-30

    - Μάρκος 14:12-26

    - Λουκάς 22:7-23

    - Ιωάννης 13:21-30

    Αυτές οι αφηγήσεις περιγράφουν λεπτομερώς το τελευταίο γεύμα του Ιησού με τους μαθητές Του πριν από τη σταύρωση Του, όπου καθιερώνει το Δείπνο του Κυρίου.

 3. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύφθηκε:

    Η αποκάλυψη ότι ο Ιούδας θα προδώσει τον Ιησού βρίσκεται στις αφηγήσεις του Μυστικού Δείπνου, ιδιαίτερα σε:

    - Ιωάννης 13:21-30, όπου ο Ιησούς φανερώνει ότι ο Ιούδας είναι αυτός που θα Τον προδώσει.

 4. Προειπώθηκε η άρνηση του Πέτρου:

     Ο Ιησούς Χριστός προλέγει την άρνηση του Πέτρου:

    - Ματθαίος 26:31-35

    - Μάρκος 14:27-31

    - Λουκάς 22:31-34

    - Ιωάννης 13:36-38

5. Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας:

    - Ματθαίος 26:26

    - Μάρκος 14:22

    - Λουκάς 22:19

 6. Ο Ιησούς λέει στους μαθητές πού πηγαίνει:

    Αυτό βρίσκεται στο Ιωάννη 13:31-14:31, όπου ο Ιησούς μιλά για την επικείμενη αναχώρησή Του και το γεγονός ότι οι μαθητές Του δεν μπορούν ακόμη να Τον ακολουθήσουν.

Υποφέρει για εμάς

 Το φταίξιμο, για το οποίο πάσχει δεν είναι του Χριστού, δικό Του, διότι Αυτός είναι η αυτοαθωότητα. «Αυτός δεν έκανε αμαρτία και δεν βρέθηκε δόλος στο στόμα Του» (Ησαΐου 53,9), αλλά είναι δικό μας και μπαίνοντας ως εγγυητής πάσχει και βασανίζεται για λογαριασμό μας. «Αυτός φέρνει πάνω Του τις αμαρτίες μας και υποφέρει για μάς» (Ησ. 53,4). Τα βάσανα, που πάσχει, είναι ένα πέλαγος πόνων και παθών, όχι μόνο εξωτερικών από τους εχθρούς Του, αλλά και εσωτερικών από την αγάπη Του και δεν είναι μόνο ανήκουστες οι τιμωρίες Του, αλλά και οι ονειδισμοί και οι ύβρεις, που δέχθηκε, δεν έγιναν άλλη φορά σε άνθρωπο ούτε ποτε φάνηκαν άλλη φορά στην γή. «Όλοι εσείς που περνάτε από τον δρόμο κυτάξτε και πέστε μου, αν υπάρχη πόνος στον πόνο» (Θρήν. 1,13). Το πρόσωπο, που πάσχει, είναι μιάς αμέτρητης αξίας, (Θεός μαζί και άνθρωπος δηλαδή), Αυτός ο Δεσπότης των όλων ταπεινώνεται για τους ανθρώπους.

Αγίου Νικοδήμου Πνευματικά Γυμνάσματα