Το φταίξιμο, για το οποίο πάσχει δεν είναι του Χριστού, δικό Του, διότι Αυτός είναι η αυτοαθωότητα. «Αυτός δεν έκανε αμαρτία και δεν βρέθηκε δόλος στο στόμα Του» (Ησαΐου 53,9), αλλά είναι δικό μας και μπαίνοντας ως εγγυητής πάσχει και βασανίζεται για λογαριασμό μας. «Αυτός φέρνει πάνω Του τις αμαρτίες μας και υποφέρει για μάς» (Ησ. 53,4). Τα βάσανα, που πάσχει, είναι ένα πέλαγος πόνων και παθών, όχι μόνο εξωτερικών από τους εχθρούς Του, αλλά και εσωτερικών από την αγάπη Του και δεν είναι μόνο ανήκουστες οι τιμωρίες Του, αλλά και οι ονειδισμοί και οι ύβρεις, που δέχθηκε, δεν έγιναν άλλη φορά σε άνθρωπο ούτε ποτε φάνηκαν άλλη φορά στην γή. «Όλοι εσείς που περνάτε από τον δρόμο κυτάξτε και πέστε μου, αν υπάρχη πόνος στον πόνο» (Θρήν. 1,13). Το πρόσωπο, που πάσχει, είναι μιάς αμέτρητης αξίας, (Θεός μαζί και άνθρωπος δηλαδή), Αυτός ο Δεσπότης των όλων ταπεινώνεται για τους ανθρώπους.
Αγίου Νικοδήμου Πνευματικά Γυμνάσματα
