Την ίδια μέρα που αναστήθηκε ο Χριστός, δύο μαθητές Του κατέβαιναν από την Ιερουσαλήμ για να πάνε σε κάποιο χωριό που λεγόταν Εμμαούς. Ενώ συνομιλούσαν, λέγοντας για όλα όσα είχαν συμβεί τις τελευταίες εκείνες μέρες, τους πλησίασε ο Ιησούς και περπατούσε μαζί τους. Αλλά αυτοί δεν Τον αναγνώρισαν. Τους ρώτησε: «Για ποιο πράγμα συζητάτε περπατώντας και φαίνεστε πολύ λυπημένοι;» Ο ένας από αυτούς, που λεγόταν Κλεόπας, Του απάντησε: «Ίσως να Είσαι ο μόνος ξένος από την Ιερουσαλήμ, που δε γνωρίζει τι έγινε αυτές τις μέρες». Και ο Ιησούς τους ρώτησε: «Τι συνέβη;» Και Του απάντησαν: «Όλα αυτά που σχετίζονται με τον Ιησού τον Ναζωραίο, ο Οποίος ήταν ένας προφήτης δυνατός στα λόγια και στα έργα ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων. Δεν έμαθες και τον τρόπο με τον οποίο οι αρχιερείς και οι άρχοντές μας Τον καταδίκασαν σε θάνατο και Τον σταύρωσαν; Ελπίζαμε ότι Αυτός ήταν που θα ελευθέρωνε τον Ισραήλ, αλλά τώρα, να, ήδη είναι η τρίτη μέρα από τότε που συνέβησαν αυτά, και δεν είδαμε τίποτε. Αλλά και μερικές από τις γυναίκες του κύκλου μας, μάς έκαναν να ελπίζουμε, γιατί πήγαν πολύ πρωί στον τάφο Του, και μη βρίσκοντας το σώμα Του, ήρθαν και μας είπαν ότι άγγελοι παρουσιάστηκαν και τους ανάγγειλαν ότι ήταν ζωντανός. Τότε ορισμένοι από εμάς πήγαν στον τάφο και διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες είχαν πει την αλήθεια, αλλά Εκείνον δεν Τον είδαν καθόλου». Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Ω άνθρωποι ανόητοι, που η καρδιά σας αργεί να πιστέψει εκείνα που είπαν οι προφήτες! Δεν έχει γραφτεί ότι ο Χριστός έπρεπε να υποφέρει όλα αυτά για να δοξαστεί;» Και αρχίζοντας από τον Μωυσή και τους προφήτες, τους εξήγησε τις Γραφές που μιλάνε για Εκείνον. Όταν έφτασαν κοντά στο χωριό όπου πήγαιναν, ο Ιησούς προσποιήθηκε ότι θα πήγαινε πιο μακριά, αλλά αυτοί Τον πίεσαν λέγοντας: «Μείνε μαζί μας, γιατί ο ήλιος πάει να δύσει και πλησιάζει η νύχτα.» Έτσι μπήκε στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Ενώ λοιπόν έτρωγαν, ο Ιησούς πήρε το ψωμί, το ευλόγησε, και αφού το έκοψε, τους το έδωσε. Τότε άνοιξαν τα μάτια τους και Τον αναγνώρισαν, αλλά αυτός εξαφανίστηκε από μπροστά τους. Τότε εκείνοι είπαν ο ένας στον άλλο: «Δεν φλέγονταν η καρδιά μας μέσα μας όταν μας μιλούσε στον δρόμο και μας ερμήνευε τις Γραφές;» Και σηκώθηκαν αμέσως και γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ, όπου βρήκαν τους ένδεκα μαθητές μαζεμένους μαζί με αυτούς που τους συνόδευαν. Όλοι έλεγαν ότι αναστήθηκε πραγματικά ο Κύριος και ότι εμφανίστηκε στον Πέτρο. Και αυτοί διηγήθηκαν τι τους συνέβη στον δρόμο και πως είχαν αναγνωρίσει τον Ιησού τη στιγμή που έκοβε το ψωμί.
Κατά Μάρκον 16:12-13
Κατά Λουκάν 24:13-35
Αυτή η συνάντηση στο δρόμο προς Εμμαούς είναι σημαντική γιατί δείχνει τον αναστημένο Ιησού να διδάσκει προσωπικά τους μαθητές Του, βοηθώντας τους να κατανοήσουν το αληθινό νόημα του θανάτου και της Ανάστασής Του. Είναι μια ισχυρή εμφάνιση μετά την Ανάσταση που ενισχύει την πίστη και την κατανόηση των μαθητών.
Η ιστορία βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Μάρκου και του Λουκά (του Λουκά με πιο πολλές λεπτομέρειες) δίνοντας έμφαση στην εστίαση του Λουκά στις αλληλεπιδράσεις του Ιησού με τους μαθητές Του μετά την Ανάσταση και στη σημασία της σωστής ερμηνείας των Γραφών σχετικά με τα βάσανα και τον θρίαμβο του Χριστού.
