Ἡ ἀδικία μαζεύει ὀργή Θεοῦ
Μεγάλη ὑπόθεση νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ! Πλοῦτος εἶναι! Ὅ,τι ἔχει εὐλογία, στέκει, δὲν γκρεμίζεται. Ὅ,τι δὲν ἔχει εὐλογία, δὲν στέκει. Ἡ ἀδικία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες ἔχουν ἐλαφρυντικά, ἡ ἀδικία δὲν ἔχει, μαζεύει ὀργή Θεοῦ. Φοβερό! Αὐτοί ποὺ ἀδικοῦν, βάζουν φωτιά στὸ κεφάλι τους. Ἀπὸ τὴν μία μεριά βλέπεις νὰ κάνουν μία ἀδικία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πεθαίνουν δικοί τους ἄνθρωποι καὶ νὰ μή δίνουν σημασία. Πῶς νὰ κάνουν προκοπή οἱ ἄνθρωποι μὲ τόσες ἀδικίες; Κάνουν αὐτὰ ποὺ κάνουν, δίνουν δικαιώματα καὶ στὸν διάβολο, γιʹ αὐτὸ μετά περνοῦν δοκιμασίες, τούς βρίσκουν ἀρρώστιες κ.λπ. καὶ σοῦ λένε: «Κάνε προσευχή νὰ γίνω καλά».
Τὰ περισσότερα κακά ποὺ συμβαίνουν εἶναι ἀπὸ ἀδικίες. Ὅταν λ.χ. μαζεύεται μὲ ἀδικία ἡ περιουσία, ζοῦν οἱ ἄνθρωποι λίγα χρόνια σάν ἀρχοντόπουλα καὶ μετά τὰ δίνουν, ὅσα μάζεψαν, στούς γιατρούς. Τί λέει ὁ Ψαλμός; «Κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίω ὑπέρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν»39. «Ανεμομαζώματα, ἀνεμοσκορπίσματα». Ὅσα μαζεύουν, φεύγουν, ὅλα ἐξανεμίζονται. Σπάνια, σὲ πολύ λίγους συμβαίνει νὰ εἶναι οἱ ἀρρώστιες, οἱ χρεωκοπίες κ.λπ. μία δοκιμασία τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί θὰ ἔχουν καθαρό μισθό. Σʹ αὐτήν τὴν περίπτωση συνήθως γίνονται ὕστερα πιὸ πλούσιοι, σάν τὸν Ἰωβ. Ἀλλά, καὶ πολλοί ἄνθρωποι ποὺ βγαίνουν ἄλειωτοι, εἶναι καὶ ἀπὸ αὐτό, κάποια ἀδικία ἔχουν κάνει.
Ὁ ἄδικος βασανίζεται
Ὁ ἄδικος, καὶ γενικά κάθε ἔνοχος, ὅταν δὲν ζητήση συγχώρηση, ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὴν συνείδησή του καὶ ἐπιπλέον ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση τοῦ ἀδικημένου. Γιατί, ὅταν ὁ ἀδικημένος δὲν τὸν συγχωρήση καὶ γογγύζη, τότε ὁ ἄδικος ταλαιπωρεῖται πολύ, βασανίζεται. Δὲν μπορεῖ νὰ κοιμηθῆ. Σάν νὰ τὸν χτυποῦν κύματα καὶ τὸν φέρνουν σβούρα. Εἶναι μυστήριο πράγμα τὸ πῶς τὸ πληροφορεῖται! Ὅπως, ὅταν ἕνας ἀγαπᾶ κάποιον καὶ τὸν σκέφτεται μὲ τὴν καλή ἔννοια, ἐκεῖνος τὸ πληροφορεῖται, ἔτσι καὶ σʹ αὐτήν τὴν περίπτωση. Ὤ, ὁ γογγυσμός τοῦ ἄλλου τὸν κάνει ἄνω‐κάτω! Καὶ μακριά νὰ εἶναι, τί στὴν Αὐστραλία, τί στὸ Γιοχάννεμπουργκ, δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάση, ὅταν εἶναι ἀγανακτισμένος ὁ ἄλλος ἐξ αἰτίας του.
– Ἄν εἶναι ἀναίσθητος;
– Οἱ ἀναίσθητοι λές ὅτι δὲν ὑποφέρουν; Τὸ πολύ‐πολύ νὰ καταφύγουν σὲ καμμιά ψυχαγωγία, γιὰ νὰ ξεχασθοῦν. Μπορεῖ πάλι ὁ ἀδικημένος νὰ τὸν συγχώρησε τὸν ἔνοχο, ἀλλὰ νὰ ἔχη μείνει λίγη ἀγανάκτηση μέσα του. τότε καὶ ὁ ἴδιος ταλαιπωρεῖται σὲ ἕναν βαθμό, ἀλλὰ ὁ ἔνοχος ταλαιπωρεῖται πολύ ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση τοῦ ἄλλου. Ἄν ὅμως ὁ ἔνοχος ζητήση συγνώμη καὶ δὲν τοῦ τὴν δώση ὁ ἀδικημένος, τότε ταλαιπωρεῖται ἐκεῖνος. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη φωτιά ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό κάψιμο τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν συνείδηση. Τὴν βασανίζει καὶ τὴν τρώει συνέχεια μὲ τὸ σαράκι σʹ ἐτούτη τὴν ζωή καὶ πιὸ πολύ φυσικά θὰ τὴν τρώη στὴν ἄλλη ζωή, τὴν αἰώνια, «ὁ ἀκοίμητος σκώληξ», ἄν δὲν μετανοήση ὁ ἄνθρωπος σʹ αὐτήν τὴν ζωή καὶ δὲν ἐπιστρέψη τὶς ἀδικίες του στούς συνανθρώπους του, ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀγαθή του προαίρεση, σὲ περίπτωση ποὺ δὲν μπορεῖ μὲ ἄλλον τρόπο.
Μεγάλη ὑπόθεση νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ! Πλοῦτος εἶναι! Ὅ,τι ἔχει εὐλογία, στέκει, δὲν γκρεμίζεται. Ὅ,τι δὲν ἔχει εὐλογία, δὲν στέκει. Ἡ ἀδικία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες ἔχουν ἐλαφρυντικά, ἡ ἀδικία δὲν ἔχει, μαζεύει ὀργή Θεοῦ. Φοβερό! Αὐτοί ποὺ ἀδικοῦν, βάζουν φωτιά στὸ κεφάλι τους. Ἀπὸ τὴν μία μεριά βλέπεις νὰ κάνουν μία ἀδικία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πεθαίνουν δικοί τους ἄνθρωποι καὶ νὰ μή δίνουν σημασία. Πῶς νὰ κάνουν προκοπή οἱ ἄνθρωποι μὲ τόσες ἀδικίες; Κάνουν αὐτὰ ποὺ κάνουν, δίνουν δικαιώματα καὶ στὸν διάβολο, γιʹ αὐτὸ μετά περνοῦν δοκιμασίες, τούς βρίσκουν ἀρρώστιες κ.λπ. καὶ σοῦ λένε: «Κάνε προσευχή νὰ γίνω καλά».
Τὰ περισσότερα κακά ποὺ συμβαίνουν εἶναι ἀπὸ ἀδικίες. Ὅταν λ.χ. μαζεύεται μὲ ἀδικία ἡ περιουσία, ζοῦν οἱ ἄνθρωποι λίγα χρόνια σάν ἀρχοντόπουλα καὶ μετά τὰ δίνουν, ὅσα μάζεψαν, στούς γιατρούς. Τί λέει ὁ Ψαλμός; «Κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίω ὑπέρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν»39. «Ανεμομαζώματα, ἀνεμοσκορπίσματα». Ὅσα μαζεύουν, φεύγουν, ὅλα ἐξανεμίζονται. Σπάνια, σὲ πολύ λίγους συμβαίνει νὰ εἶναι οἱ ἀρρώστιες, οἱ χρεωκοπίες κ.λπ. μία δοκιμασία τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί θὰ ἔχουν καθαρό μισθό. Σʹ αὐτήν τὴν περίπτωση συνήθως γίνονται ὕστερα πιὸ πλούσιοι, σάν τὸν Ἰωβ. Ἀλλά, καὶ πολλοί ἄνθρωποι ποὺ βγαίνουν ἄλειωτοι, εἶναι καὶ ἀπὸ αὐτό, κάποια ἀδικία ἔχουν κάνει.
Ὁ ἄδικος βασανίζεται
Ὁ ἄδικος, καὶ γενικά κάθε ἔνοχος, ὅταν δὲν ζητήση συγχώρηση, ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὴν συνείδησή του καὶ ἐπιπλέον ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση τοῦ ἀδικημένου. Γιατί, ὅταν ὁ ἀδικημένος δὲν τὸν συγχωρήση καὶ γογγύζη, τότε ὁ ἄδικος ταλαιπωρεῖται πολύ, βασανίζεται. Δὲν μπορεῖ νὰ κοιμηθῆ. Σάν νὰ τὸν χτυποῦν κύματα καὶ τὸν φέρνουν σβούρα. Εἶναι μυστήριο πράγμα τὸ πῶς τὸ πληροφορεῖται! Ὅπως, ὅταν ἕνας ἀγαπᾶ κάποιον καὶ τὸν σκέφτεται μὲ τὴν καλή ἔννοια, ἐκεῖνος τὸ πληροφορεῖται, ἔτσι καὶ σʹ αὐτήν τὴν περίπτωση. Ὤ, ὁ γογγυσμός τοῦ ἄλλου τὸν κάνει ἄνω‐κάτω! Καὶ μακριά νὰ εἶναι, τί στὴν Αὐστραλία, τί στὸ Γιοχάννεμπουργκ, δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάση, ὅταν εἶναι ἀγανακτισμένος ὁ ἄλλος ἐξ αἰτίας του.
– Ἄν εἶναι ἀναίσθητος;
– Οἱ ἀναίσθητοι λές ὅτι δὲν ὑποφέρουν; Τὸ πολύ‐πολύ νὰ καταφύγουν σὲ καμμιά ψυχαγωγία, γιὰ νὰ ξεχασθοῦν. Μπορεῖ πάλι ὁ ἀδικημένος νὰ τὸν συγχώρησε τὸν ἔνοχο, ἀλλὰ νὰ ἔχη μείνει λίγη ἀγανάκτηση μέσα του. τότε καὶ ὁ ἴδιος ταλαιπωρεῖται σὲ ἕναν βαθμό, ἀλλὰ ὁ ἔνοχος ταλαιπωρεῖται πολύ ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση τοῦ ἄλλου. Ἄν ὅμως ὁ ἔνοχος ζητήση συγνώμη καὶ δὲν τοῦ τὴν δώση ὁ ἀδικημένος, τότε ταλαιπωρεῖται ἐκεῖνος. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη φωτιά ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό κάψιμο τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν συνείδηση. Τὴν βασανίζει καὶ τὴν τρώει συνέχεια μὲ τὸ σαράκι σʹ ἐτούτη τὴν ζωή καὶ πιὸ πολύ φυσικά θὰ τὴν τρώη στὴν ἄλλη ζωή, τὴν αἰώνια, «ὁ ἀκοίμητος σκώληξ», ἄν δὲν μετανοήση ὁ ἄνθρωπος σʹ αὐτήν τὴν ζωή καὶ δὲν ἐπιστρέψη τὶς ἀδικίες του στούς συνανθρώπους του, ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀγαθή του προαίρεση, σὲ περίπτωση ποὺ δὲν μπορεῖ μὲ ἄλλον τρόπο.
