Ο ιδρώτας του Κυρίου έγινε αίμα

 Λουκ 22.44 καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν

Μετάφραση: Στο μεταξύ Τον κατέλαβε αγωνία και γι' αυτό προσευχόταν τώρα θερμότερα και με περισσότερη επιμονή. Και ο ιδρώτας Του έγινε άφθονος και πηχτός σαν κομμάτια πηγμένου αίματος που πέφτουν στη γη.

«Ο ιδρώτας Του έγινε σαν σταγόνες αίματος», είπε ο Ευαγγελιστής. Ίδρωσε για να θεραπεύσει τον Αδάμ που ήταν άρρωστος. «Με τον ιδρώτα του μετώπου σου», είπε ο Θεός, «θα φας το ψωμί σου». Παρέμεινε στην προσευχή σε αυτόν τον κήπο για να φέρει τον Αδάμ ξανά στον δικό του κήπο. - Άγιος Εφραίμ ο Σύρος 

Ο ιδρώτας μπήκε μαζί με την αμαρτία και υπήρξε μέρος της κατάρας στο προπατορικό αμάρτημα (Γεν. γ 19). Όταν λοιπόν ο Χριστός έγινε για χάρη μας αμαρτία και κατάρα (Γαλ. 3:13), ίδρωσε με ιδρώτα πηχτό, έτσι ώστε με τον ιδρώτα του προσώπου του να φάμε εμείς άρτο και για να εξαγιάσει και να γλυκάνει όλες τις δοκιμασίες μας.

 Το βράδυ πριν σταυρωθεί ο Ιησούς Χριστός, προσευχήθηκε στον κήπο της Γεθσημανή. Ο Λουκάς, που ήταν γιατρός, κατέγραψε ότι ο ιδρώτας του Ιησού Χριστού ήταν σαν σταγόνες αίματος: «Και βρισκόμενος σε αγωνία, προσευχόταν πιο ένθερμα. Τότε ο ιδρώτας Του έγινε σαν μεγάλες σταγόνες αίματος που πέφτουν στη γη» (Λουκάς 22:44). Μερικοί θεωρούν την περιγραφή του Λουκά ως απλή παρομοίωση—ο ιδρώτας του Ιησού έπεσε στο έδαφος με μεγάλες, βαριές σταγόνες, όπως στάζει αίμα από μια ανοιχτή πληγή. Ωστόσο, υπάρχει μια ιατρική κατάσταση που προκαλεί τα συμπτώματα που περιγράφονται και εξηγεί την αναφορά του Λουκά για αίμα.

 Η αιματίδρωση είναι μια σπάνια, αλλά πολύ πραγματική, ιατρική κατάσταση που προκαλεί τον ιδρώτα κάποιου να περιέχει αίμα. Οι ιδρωτοποιοί αδένες περιβάλλονται από μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που μπορούν να συστέλλονται και στη συνέχεια να διαστέλλονται μέχρι το σημείο της ρήξης, προκαλώντας τη διαρροή αίματος στους ιδρωτοποιούς αδένες. Η αιτία της αιματίδρωσης είναι η ακραία αγωνία. Στις άλλες αφηγήσεις των Ευαγγελίων, βλέπουμε την κατάσταση της αγωνίας του Ιησού Χριστού: «Η ψυχή μου κατακλύζεται από θλίψη μέχρι θανάτου» (Ματθαίος 26:38· Μάρκος 14:34).

 Η έντονη αγωνία και θλίψη που ένιωθε ο Ιησούς ήταν σίγουρα κατανοητή. Όντας Θεός, ο Χριστός γνώριζε «όλα όσα επρόκειτο να Του συνέβαιναν» (Ιωάννης 18:4). Γνώριζε με επίπονη λεπτομέρεια τα γεγονότα που επρόκειτο να ακολουθήσουν σύντομα αφότου προδόθηκε από έναν από τους ίδιους τους μαθητές Του. Ήξερε ότι επρόκειτο να υποβληθεί σε πολλές δοκιμασίες όπου όλοι οι μάρτυρες εναντίον Του θα έλεγαν ψέματα. Ήξερε ότι πολλοί που Τον είχαν χαιρετίσει ως Μεσσία μόνο λίγες μέρες νωρίτερα θα ούρλιαζαν τώρα για τη σταύρωση Του (Λουκάς 23:23). Ήξερε ότι θα μαστιγωθεί σχεδόν μέχρι θανάτου προτού χτυπήσουν τις μεταλλικές ακίδες στη σάρκα Του. Γνώριζε τα προφητικά λόγια του Ησαΐα που ειπώθηκαν επτά αιώνες νωρίτερα ότι θα χτυπιόταν τόσο άσχημα που θα «παραμορφωνόταν περισσότερο από οποιονδήποτε άνθρωπο» και «πέρα από ανθρώπινη ομοιότητα» (Ησαΐας 52:14). Ήξερε για την Σταύρωση Του. Ασφαλώς, αυτά τα πράγματα συνετέλεσαν στη μεγάλη αγωνία και θλίψη Του, με αποτέλεσμα να ιδρώσει σταγόνες αίματος.

Στην αρχή της δημιουργίας, η ανθρώπινη ιστορία ξεκίνησε σε έναν κήπο (Γένεση 2:8), και όταν ο πρώτος Αδάμ αμάρτησε εναντίον του Θεού σε αυτόν τον κήπο, ο θάνατος μπήκε στον κόσμο (Γένεση 3:6). Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο Ιησούς Χριστός, ο τελευταίος Αδάμ (1 Προς Κορινθίους 15:45), μπήκε σε έναν άλλο κήπο για να δεχτεί το ποτήρι από το χέρι του Πατέρα Του (Ματθαίος 26:42· Μάρκος 14:36· Λουκάς 22:42) και να νικήσει τον θάνατο. Τελικά, λοιπόν, είμαστε αυτοί που ευθύνονται για το αίμα που έσταξε από τον Σωτήρα μας καθώς προσευχόταν στον κήπο. Και είμαστε ο λόγος που η ψυχή του Ιησού Χριστού κυριεύθηκε από θλίψη μέχρι θανάτου. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. 

Η προσευχή στον Κήπο της Γεθσημανή και η προδοσία του Ιούδα

 Μετά αφού πήγε λίγο πια μακριά, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχήθηκε λέγοντας: «Πατέρα Μου, αν είναι δυνατόν, ας απομακρυνθεί από Εμένα αυτό το ποτήρι. Αλλά, όχι όπως θέλω Εγώ, μα όπως Εσύ θέλεις». Μετά γύρισε στους μαθητές Του. Τους βρήκε να κοιμούνται και είπε στον Πέτρο: «Δεν μπορέσατε ούτε για μια ώρα να αγρυπνήσετε για Μένα; Ξαγρυπνάτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε σε πειρασμό. Το πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως είναι ασθενής». Πήγε πάλι για δεύτερη φορά και προσευχήθηκε: «Πατέρα Μου, αν δεν είναι δυνατό να απομακρυνθεί αυτό το ποτήρι από Μένα και αν πρέπει να το πιω, τότε ας γίνει το θέλημά Σου». Και ξαναγύρισε στους μαθητές Του και τους βρήκε πάλι να κοιμούνται, επειδή τα μάτια τους ήταν βαριά από τη νύστα. Τότε τους άφησε και πήγε και προσευχήθηκε για τρίτη φορά, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λόγια. Μετά πήγε και βρήκε τους μαθητές Του και τους είπε: «Κοιμάστε λοιπόν και ξεκουράζεστε, ενώ έφτασε η ώρα, που ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των αμαρτωλών». Και πρόσθεσε: «Σηκωθείτε και ας πηγαίνουμε, επειδή πλησίασε αυτός που θα με προδώσει».

Ενώ μιλούσε ακόμα ο Ιησούς, έφτασε ο Ιούδας, ο ένας από τους Δώδεκα και μαζί του ένα μεγάλο πλήθος, όλοι οπλισμένοι με σπαθιά και ρόπαλα, σταλμένοι από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. Εκείνος που Τον πρόδωσε είχε συμφωνήσει μαζί τους αυτό το σημείο: «Αυτόν που θα φιλήσω, Αυτός είναι που θα συλλάβετε». Αμέσως πλησίασε τον Ιησού και Του είπε: «Χαίρε Δάσκαλε!» και Τον φίλησε. Και ο Ιησούς του είπε: «Φίλε μου, γι’ αυτό τον λόγο είσαι εδώ;» Τότε οι άνθρωποι που ακολουθούσαν τον Ιούδα πλησίασαν και έπιασαν τον Ιησού. Εκείνη τη στιγμή ο Πέτρος τράβηξε το μαχαίρι του και έκοψε το αυτί ενός από τους δούλους του αρχιερέα. Τότε ο Ιησούς του είπε: «Βάλε το μαχαίρι στη θήκη, επειδή όσοι χρησιμοποιούν μαχαίρι, θα πεθάνουν από μαχαίρι. Ή μήπως νόμισες ότι δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα Μου, ο Οποίος θα Μου στείλει αμέσως περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; Αλλά πώς θα επαληθευτούν τότε οι Γραφές που λένε ότι πρέπει έτσι να γίνει;» Τότε όλοι οι μαθητές Του Τον άφησαν και έφυγαν.

Η αφήγηση της προσευχής του Ιησού στον κήπο της Γεθσημανή και της προδοσίας από τον Ιούδα καταγράφεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια:

 1. Ματθαίος 26:36-56

    - Ο Ιησούς πηγαίνει στον κήπο της Γεθσημανή και προσεύχεται, ζητώντας από τον Πατέρα «να περάσει αυτό το ποτήρι από Μένα» (εδ. 39).

    - Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού με ένα φιλί, οδηγώντας στη σύλληψή Του από τους αρχιερείς και τους αξιωματικούς (εδ. 47-50).

 2. Μάρκος 14:32-52

    - Ο Ιησούς είναι «πολύ στενοχωρημένος και ταραγμένος» καθώς προσεύχεται στον κήπο (εδ. 33).

    - Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού με ένα φιλί, και οι μαθητές τράπηκαν σε φυγή καθώς ο Ιησούς συλλαμβάνεται (εδ. 43-50).

 3. Λουκάς 22:39-53

    - Ο Ιησούς προσεύχεται θερμά, και ένας άγγελος εμφανίζεται για να Τον ενδυναμώσει (εδ. 41-44).

    - Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού και ο Ιησούς επιπλήττει τους θρησκευτικούς ηγέτες που έχουν έρθει να Τον συλλάβουν (εδ. 47-53).

 4. Ιωάννης 18:1-11

    - Ο Ιησούς πηγαίνει στην απέναντι πλευρά του χειμάρρου των Κέδρων. Εκεί ήταν ένας κήπος, όπου μπήκε ο Ιησούς και οι μαθητές του. Αυτόν τον τόπο τον ήξερε κι ο Ιούδας, αυτός που Τον πρόδωσε, γιατί πολλές φορές πήγαινε εκεί ο Ιησούς με τους μαθητές Του (εδ. 1).

    - Ο Ιούδας οδηγεί την ομάδα των στρατιωτών και των αξιωματικών να συλλάβουν τον Ιησού (εδ. 2-11).

 Σε αυτές τις αφηγήσεις, βλέπουμε τη βαθιά αγωνία και τον αγώνα που βιώνει ο Ιησούς καθώς αντιμετωπίζει την επικείμενη φρίκη του σταυρού. Οι προσευχές Του στον κήπο αποκαλύπτουν την ανθρώπινη πλευρά του Ιησού, καθώς παρακαλεί τον Πατέρα να αφαιρέσει «αυτό το ποτήρι» του πόνου. 

 Η προδοσία από τον Ιούδα, έναν από τους Δώδεκα, είναι μια σπαρακτική και δραματική στιγμή που θέτει σε κίνηση τα γεγονότα που οδήγησαν στη σταύρωση του Ιησού. 

 Αυτές οι περικοπές μεταφέρουν δυναμικά τη συναισθηματική αναταραχή και την προδοσία που υπέμεινε ο Ιησούς καθώς υπέκυψε πρόθυμα στο σχέδιο του Πατέρα Του για τον θάνατο Του που θα είναι η μεγαλύτερη Θυσία με την οποία θα φανερωθεί η Θεότητα του Ιησού αλλά και η απέραντη Του αγάπη να μας τραβήξει όλους κοντά Του. 

Η προσευχή του Ιησού για τους μαθητές Του και για όλους τους Χριστιανούς

Ο Ιησούς του απάντησε: «Εγώ είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα.» - 

Στην Αρχιερατική Προσευχή του ο Ιησούς προσεύχεται όχι μόνο για τους μαθητές Του, αλλά και για όλους τους μελλοντικούς πιστούς.

 Οι σχετικοί στίχοι είναι:

 Κατά Ιωάννην 17:6-19 - Ο Ιησούς προσεύχεται για τους μαθητές Του, ζητώντας από τον Πατέρα να τους προστατεύσει, να τους αγιάσει στην αλήθεια και να τους κρατήσει ενωμένους.

 Κατά Ιωάννην 17:20-26 - Ο Ιησούς στη συνέχεια επεκτείνει την προσευχή Του για να συμπεριλάβει όλους εκείνους που θα πιστέψουν σε Αυτόν μέσω του κηρύγματος και των λόγων των μαθητών Του. Αυτό περιλαμβάνει εμάς ως σημερινούς Χριστιανούς. Ο Ιησούς προσεύχεται να είμαστε ένα, όπως Αυτός και ο Πατέρας Είναι Ένα, και να βιώνουμε την αγάπη που έχει ο Πατέρας για τον Υιό.

 Μερικοί βασικοί στίχοι είναι:

 «Δεν προσεύχομαι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστεύουν σ’ Εμένα, ώστε να είναι όλοι ένα, όπως Εσύ, Πατέρα, Είσαι ενωμένος μ’ Εμένα κι Εγώ μ’ Εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ Εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι Με έστειλες Εσύ». (Ιωάννης 17:20-21)

 «Εγώ ενωμένος μαζί τους κι Εσύ ενωμένος μαζί Μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι Με έστειλες Εσύ κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες Εμένα.»(Ιωάννης 17:23)

 «Τους έμαθα ποιος Είσαι και θα συνεχίσω να τους το μαθαίνω, ώστε να είναι μέσα τους η αγάπη με την οποία με αγάπησες, όπως κι Εγώ θα είμαι μέσα τους». (Ιωάννης 17:26)

 Αυτή η προσευχή του Ιησού Χριστού εκφράζει όμορφα τη βαθιά επιθυμία Του για την ενότητα όλων όσων θα πίστευαν σε Αυτόν - τόσο των αρχικών μαθητών Του όσο και όλων των μελλοντικών γενεών Χριστιανών. Είναι μια ισχυρή απόδειξη της αγάπης και του ενδιαφέροντος του Χριστού για την Εκκλησία Του.

Ο Μυστικός Δείπνος, ο Ιερός Νιπτήρας, η Προδοσία του Ιούδα, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας

 

Πριν τη γιορτή του Πάσχα ο Ιησούς ήξερε ότι είχε φτάσει η ώρα για να περάσει από αυτό τον κόσμο σ’ εκείνον του Πατέρα Του και επειδή είχε αγαπήσει όλους τους δικούς Του ανθρώπους, έτσι και τώρα έδειξε τη μεγάλη Του αγάπη. Τότε έστειλε τον Πέτρο και τον Ιωάννη λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε να ετοιμάσετε το Πάσχα για να μπορέσουμε να δειπνήσουμε». Όταν νύχτωσε ο Ιησούς κάθισε στο τραπέζι με τους μαθητές Του. Στη διάρκεια του γεύματος σηκώθηκε από το τραπέζι και πήρε μια πετσέτα με την οποία περιζώθηκε. Μετά έριξε νερό σε μια λεκάνη και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών Του και να τα σκουπίζει με την πετσέτα που είχε περάσει στη μέση Του. Αφού τελείωσε το πλύσιμο των ποδιών κάθισε στο τραπέζι και τους είπε: «Καταλάβατε τι έκανα; Με αποκαλείτε Κύριο και Δάσκαλο και καλά κάνετε, επειδή Είμαι. Αν λοιπόν Εγώ σας έπλυνα τα πόδια, έτσι εσείς πρέπει να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Εγώ σας έδωσα το παράδειγμα για να κάνετε ό,τι έκανα Εγώ. Αλήθεια σας το λέω, ένας δούλος δεν είναι πιο μεγάλος από τον Κύριό του, ούτε ένας απεσταλμένος πιο μεγάλος από αυτόν που τον έχει στείλει. Γνωρίζοντας αυτά τα πράγματα θα είστε ευτυχείς αν τα εφαρμόζετε».

Αφού μίλησε έτσι ο Ιησούς ταράχτηκε και τους αποκάλυψε: «Αλήθεια σας λέω, ένας από εσάς θα με προδώσει». Οι μαθητές ταραγμένοι άρχισαν να Τον ρωτούν μη γνωρίζοντας για ποιον είχε κάνει αυτό τον υπαινιγμό: Ένας από τους μαθητές Του, που ο Ιησούς τον αγαπούσε (ο Ιωάννης), ήταν γερμένος στο τραπέζι κοντά στο στήθος του Ιησού. Κάνει, λοιπόν, νόημα σ’αυτόν ο Σίμων Πέτρος να μάθει ποιος ήταν αυτός για τον οποίο μιλούσε. Έγειρε τότε εκείνος κοντά στο στήθος του Ιησού και Τον ρώτησε: «Κύριε, ποιος είναι;» Αποκρίνεται ο Ιησούς: Είναι εκείνος, στον οποίο θα δώσω ένα κομμάτι ψωμί, αφού το βουτήξω στο πιάτο». Παίρνει τότε ένα κομμάτι ψωμί, το βουτάει στο πιάτο και το δίνει στον Ιούδα, το γιο του Σίμωνα του Ισκαριώτη. Κι όταν πήρε το ψωμί, τότε μπήκε ο σατανάς μέσα του. Του λέει, λοιπόν, ο Ιησούς: «Ό,τι έχεις να κάνεις κάνε το γρήγορα». Αυτό κανείς απ’ όσους έτρωγαν μαζί δεν κατέλαβε γιατί του το είπε· επειδή μάλιστα ο Ιούδας είχε τη διαχείριση του ταμείου, μερικοί νόμιζαν πως ο Ιησούς του είπε, «αγόρασε ό,τι μας χρειάζεται για τη γιορτή» ή να δώσει κάτι στους φτωχούς. Εκείνος, αφού πήρε το ψωμί, βγήκε αμέσως έξω. Και ήταν νύχτα. 

Ενώ αυτοί έτρωγαν, ο Ιησούς πήρε ψωμί και αφού το ευλόγησε το έκοψε και το μοίρασε στους μαθητές Του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα Μου». Με τον ίδιο τρόπο αφού έφαγαν το ψωμί πήρε το ποτήρι, το ευλόγησε και τους το έδωσε λέγοντας: «Πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα Μου, το αίμα της Καινής Διαθήκης, που χύθηκε για όλους για την άφεση των αμαρτιών».

Αφού έφυγε ο Ιούδας, ο Ιησούς είπε: «Παιδιά μου, Εγώ θα Είμαι μαζί σας για λίγο καιρό ακόμα. Θα Με ψάχνετε, αλλά όπως Εγώ είπα στους Ιουδαίους, δεν θα μπορέσετε να έρθετε εκεί που θα πάω. Σας αφήνω μια καινούργια εντολή: αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως σας αγάπησα Εγώ. Αν έχετε αγάπη μεταξύ σας όλοι θα γνωρίζουν ότι είστε μαθητές Μου. Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνον που δίνει τη ζωή του για τους φίλους του. Αν κάνετε όσα σας είπα, είστε φίλοι Μου». Ο Πέτρος τον ρώτησε: «Κύριε πού πας;» Ο Ιησούς απάντησε: «Εσύ δεν μπορείς να με ακολουθήσεις τώρα εκεί που πηγαίνω, αλλά θα με ακολουθήσεις αργότερα». Ο Πέτρος επέμεινε: «Για ποιο λόγο Κύριε δε μπορώ να Σε ακολουθήσω τώρα; Θα δώσω τη ζωή μου για Σένα». Ο Ιησούς απάντησε: «Θα δώσεις τη ζωή σου για Εμένα; Αλήθεια σου λέω ότι πριν λαλήσει ο κόκορας, θα με έχεις απαρνηθεί τρεις φορές».

 1. Ο Ιησούς πλένει τα πόδια των μαθητών:

Αυτό καταγράφεται στο Ιωάννη 13:1-20. Σε αυτό το απόσπασμα, ο Ιησούς πλένει ταπεινά τα πόδια των μαθητών Του, διδάσκοντάς τους για τη σημασία της ταπεινοφροσύνης και της υπηρεσίας.

 2. Ο Μυστικός Δείπνος περιγράφεται στα ακόλουθα αποσπάσματα:

    - Ματθαίος 26:17-30

    - Μάρκος 14:12-26

    - Λουκάς 22:7-23

    - Ιωάννης 13:21-30

    Αυτές οι αφηγήσεις περιγράφουν λεπτομερώς το τελευταίο γεύμα του Ιησού με τους μαθητές Του πριν από τη σταύρωση Του, όπου καθιερώνει το Δείπνο του Κυρίου.

 3. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύφθηκε:

    Η αποκάλυψη ότι ο Ιούδας θα προδώσει τον Ιησού βρίσκεται στις αφηγήσεις του Μυστικού Δείπνου, ιδιαίτερα σε:

    - Ιωάννης 13:21-30, όπου ο Ιησούς φανερώνει ότι ο Ιούδας είναι αυτός που θα Τον προδώσει.

 4. Προειπώθηκε η άρνηση του Πέτρου:

     Ο Ιησούς Χριστός προλέγει την άρνηση του Πέτρου:

    - Ματθαίος 26:31-35

    - Μάρκος 14:27-31

    - Λουκάς 22:31-34

    - Ιωάννης 13:36-38

5. Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας:

    - Ματθαίος 26:26

    - Μάρκος 14:22

    - Λουκάς 22:19

 6. Ο Ιησούς λέει στους μαθητές πού πηγαίνει:

    Αυτό βρίσκεται στο Ιωάννη 13:31-14:31, όπου ο Ιησούς μιλά για την επικείμενη αναχώρησή Του και το γεγονός ότι οι μαθητές Του δεν μπορούν ακόμη να Τον ακολουθήσουν.

Υποφέρει για εμάς

 Το φταίξιμο, για το οποίο πάσχει δεν είναι του Χριστού, δικό Του, διότι Αυτός είναι η αυτοαθωότητα. «Αυτός δεν έκανε αμαρτία και δεν βρέθηκε δόλος στο στόμα Του» (Ησαΐου 53,9), αλλά είναι δικό μας και μπαίνοντας ως εγγυητής πάσχει και βασανίζεται για λογαριασμό μας. «Αυτός φέρνει πάνω Του τις αμαρτίες μας και υποφέρει για μάς» (Ησ. 53,4). Τα βάσανα, που πάσχει, είναι ένα πέλαγος πόνων και παθών, όχι μόνο εξωτερικών από τους εχθρούς Του, αλλά και εσωτερικών από την αγάπη Του και δεν είναι μόνο ανήκουστες οι τιμωρίες Του, αλλά και οι ονειδισμοί και οι ύβρεις, που δέχθηκε, δεν έγιναν άλλη φορά σε άνθρωπο ούτε ποτε φάνηκαν άλλη φορά στην γή. «Όλοι εσείς που περνάτε από τον δρόμο κυτάξτε και πέστε μου, αν υπάρχη πόνος στον πόνο» (Θρήν. 1,13). Το πρόσωπο, που πάσχει, είναι μιάς αμέτρητης αξίας, (Θεός μαζί και άνθρωπος δηλαδή), Αυτός ο Δεσπότης των όλων ταπεινώνεται για τους ανθρώπους.

Αγίου Νικοδήμου Πνευματικά Γυμνάσματα 

Ο Χριστός συγχωρεί μια αμαρτωλή γυναίκα

Ένας από τους Φαρισαίους, παρακάλεσε τον Ιησού να φάει μαζί του. Και ο Ιησούς μπήκε στο σπίτι του Φαρισαίου που ονομαζόταν Σίμωνας και κάθισε στο τραπέζι. Τότε υπήρχε μέσα στην πόλη μια γυναίκα, μια κοινή αμαρτωλή, η οποία μαθαίνοντας ότι ο Ιησούς ήταν στο τραπέζι του σπιτιού του Φαρισαίου, έφερε ένα μικρό αλαβάστρινο βάζο με μύρο και κάθισε κοντά στα πόδια Του. Έκλαιγε και σύντομα τα μούσκεψε με τα δάκρυα της. Μετά τα σκούπισε με τα μαλλιά της, τα φίλησε και τα άλειψε με μύρο. Βλέποντας αυτό ο Φαρισαίος, που είχε προσκαλέσει τον Ιησού, σκέφτηκε: «Αν αυτός ο άνθρωπος ήταν προφήτης θα γνώριζε τι είδους γυναίκα είναι αυτή που Τον άγγιξε και, θα ήξερε ότι είναι μια αμαρτωλή».Ο Ιησούς είπε τότε: «Έχω κάτι να σου πω». «Πες μου», του απάντησε ο άλλος. «Ήταν ένας δανειστής που είχε δυο χρεοφειλέτες: ο ένας του χρωστούσε πεντακόσια δηνάρια και ο άλλος πενήντα. Επειδή δεν είχαν να πληρώσουν, χάρισε και στους δυο το χρέος. Ποιος από τους δυο θα τον αγαπήσει περισσότερο;» Ο Σίμωνας απάντησε: «Φαντάζομαι αυτός που του χρωστούσε περισσότερα». Ο Ιησούς του είπε: «Καλά έκρινες». Μετά κοιτάζοντας τη γυναίκα είπε στον Σίμωνα: «Βλέπεις αυτή τη γυναίκα; Μπήκα στο σπίτι σου και δε μου έδωσες νερό να πλύνω τα πόδια Μου. Αυτή όμως τα έπλυνε με τα δάκρυα της και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Δε με φίλησες καθόλου σαν χαιρετισμό, αλλά αυτή από τότε που Με είδε δεν έχει σταματήσει καθόλου να Μου φιλάει τα πόδια. Δε Μου έριξες καθόλου λάδι στο κεφάλι Μου, αλλά αυτή η γυναίκα άλειψε τα πόδια Μου με μύρο. Γι’ αυτό σου λέω, ότι θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες της, επειδή Με αγάπησε πολύ». Μετά είπε στη γυναίκα: «Οι αμαρτίες σου συγχωρέθηκαν». Τότε αυτοί, που παρακάθονταν μαζί Του στο τραπέζι άρχισαν να λένε μεταξύ τους: «Ποιος είναι Αυτός ο Οποίος συγχωρεί ακόμα και τις αμαρτίες;» Αλλά ο Ιησούς είπε στη γυναίκα: «Η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε στο καλό».

(Κατά Λουκάν 7:36-50)

Οι Παραβολές των δέκα παρθένων και των ταλάντων

 «Ο ερχομός της Βασιλείας του Θεού θα είναι όμοιος με ό,τι έγινε με δέκα κοπέλες, που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να προϋπαντήσουν το γαμπρό. Πέντε απ’ αυτές ήταν άμυαλες και πέντε ήταν συνετές. Οι άμυαλες πήραν τα λυχνάρια τους, μα δεν πήραν μαζί τους και λάδι. Απεναντίας, οι συνετές πήραν μαζί με τα λυχνάρια τους και λάδι σε δοχεία. Επειδή όμως ο γαμπρός αργοπορούσε, όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν. Κατά τα μεσάνυχτα ακούστηκε μια φωνή: "Ο γαμπρός έρχεται· βγείτε να τον προϋπαντήσετε!" Όλες οι κοπέλες σηκώθηκαν και τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους. Οι άμυαλες είπαν τότε στις συνετές: "Δώστε μας από το λάδι σας, γιατί τα λυχνάρια μας σβήνουν". Οι συνετές όμως τους απάντησαν: "Όχι, γιατί δε θα φτάσει και για μας και για σας - καλύτερα, πηγαίνετε στους πωλητές ν’ αγοράσετε για τον εαυτό σας". Αλλά ενώ πήγαιναν ν’ αγοράσουν λάδι, ήρθε ο γαμπρός, κι οι έτοιμες μπήκαν μαζί του στη γιορτή του γάμου, κι η πόρτα έκλεισε. Ύστερα από λίγο φτάνουν και οι υπόλοιπες κοπέλες και λένε: "Κύριε, Κύριε, άνοιξέ μας". Αυτός όμως τους αποκρίθηκε: "Σας βεβαιώνω πως δε σας ξέρω". Αγρυπνάτε λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα που θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου».

Ο Χριστός για να διδάξει τους μαθητές Του πώς θα κάνει την κρίση Του, όταν έλθει στη Δεύτερη Παρουσία Του, τους είπε την παρακάτω παραβολή: «Ένας άνθρωπος προτού φύγει για ένα μακρινό ταξίδι φώναξε, τους δούλους του και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του για να τα διαχειριστούν υπεύθυνα. Σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δυο και σε άλλον ένα: στον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του. Μετά αναχώρησε. Αμέσως αυτός που είχε πάρει τα πέντε τάλαντα τα εκμεταλλεύτηκε και κέρδισε άλλα πέντε.

Ο Χριστός διώχνει τους βεβηλωτές του Ναού και η καταραμένη συκιά

 

Μετά ο Ιησούς μπήκε μέσα στον Ναό και έδιωξε όλους όσους πουλούσαν και αγόραζαν. Αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τους πάγκους αυτών που πουλούσαν περιστέρια λέγοντας: «Είναι γραμμένο: ο Οίκος Μου θα ονομαστεί Οίκος Προσευχής. Αλλά εσείς τον κάνετε σπήλαιο ληστών». Οι αρχιερείς και οι γραμματείς θύμωσαν. Στο μεταξύ ο Ιησούς βγήκε από την πόλη για να πάει στη Βηθανία, όπου πέρασε τη νύχτα.

Την άλλη μέρα το πρωί γυρίζοντας στην πόλη πείνασε. Βλέποντας μια συκιά στην άκρη του δρόμου, την πλησίασε, αλλά όταν δε βρήκε παρά μόνο φύλλα, είπε: «Να μη βγει ποτέ πια καρπός από εσένα» και στη στιγμή ξεράθηκε η συκιά. Οι μαθητές Του βλέποντας αυτό ξαφνιασμένοι φώναξαν: «Πως ξεράθηκε μέσα σε μια στιγμή η συκιά;» Και ο Ιησούς τους απάντησε: «Αλήθεια σας λέγω, αν έχετε πίστη και δεν αμφιβάλλετε καθόλου, όχι μόνο θα κάνετε αυτό που συνέβη στη συκιά, αλλά θα λέτε σε αυτό το βουνό: «Σήκω και πέσε στη θάλασσα» και αυτό θα γίνεται. Ό,τι θα ζητάτε με πίστη μέσω της προσευχής, θα το αποκτάτε».

 1. Ο Ιησούς Καθαρίζει το Ναό:

    - Ματθαίος 21:12-13

    - Μάρκος 11:15-17

    - Λουκάς 19:45-46

    - Ιωάννης 2:13-17

 2. Ο Ιησούς που καταριέται τη συκιά:

    - Ματθαίος 21:18-22

    - Μάρκος 11:12-14, 20-24

Το γεγονός είναι μια συμβολική πράξη, που καταδεικνύει την κρίση του Θεού για την ακαρπία και τη σημασία της πίστης και της προσευχής.

 Ο καθαρισμός του ναού και η κατάρα της συκιάς είναι σημαντικά γεγονότα στα Ευαγγέλια, καθώς αποκαλύπτουν την εξουσία του Ιησού, τον δίκαιο θυμό κατά της διαφθοράς και τη σημασία της αληθινής μετάνοιας και της αφοσίωσης στον Θεό.

Αυτά τα περιστατικά συμβαίνουν κατά την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Ιησού, λίγο πριν τη Σταύρωση Του στην Ιερουσαλήμ. Τονίζουν τον Μεσσιανικό ρόλο του Ιησού, την εξουσία Του ως Θεός, καθώς και τον ζήλο Του για την αποκατάσταση της κατάλληλης λατρείας του Θεού.

Ο Νυμφίος

 

Ποια είναι η σημασία αυτού του τροπαρίου;

Οι στίχοι παραπέμπουν σε δύο παραβολές, δηλαδή ιστορίες με κάποιο νόημα που είπε ο Χριστός. Η πρώτη φράση προέρχεται από την παραβολή των δέκα παρθένων (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 1-13). Λέει ότι δέκα κορίτσια είχαν βγει να προϋπαντήσουν το γαμπρό σε κάποιο γάμο. Όμως εκείνος άργησε και αποκοιμήθηκαν. Και καταμεσίς της νύχτας ακούστηκε φωνή: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται!». Οι κοπέλες ξύπνησαν, αλλά «οι λαμπάδες τους» έσβηναν. Οι πέντε απ’ αυτές (οι «φρόνιμες» = συνετές) είχαν μαζί τους λάδι και ανανέωσαν τη φλόγα, αλλά οι άλλες πέντε (οι «μωρές» = επιπόλαιες) δεν είχαν. Έτσι, μέχρι να βρουν να αγοράσουν, ο Γαμπρός μπήκε στο σπίτι του γάμου, έκλεισε η πόρτα και έμειναν απ’ έξω.

Όπως φαίνεται στα λόγια του Χριστού, ο γαμπρός της ιστορίας συμβολίζει το Χριστό, που όλοι περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία Του, αλλά αυτή καθυστερεί. Θα έρθει ξαφνικά («μέσα στη νύχτα») και τότε κάποιοι θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο).

Η δεύτερη παραβολή (κατά Λουκάν, κεφ. 12, στίχοι 36-46) μιλάει για κάποιους δούλους, που περιμένουν τον κύριό τους να επιστρέψει από γάμο. Καλότυχος, λέει ο Ιησούς, εκείνος ο δούλος, που ο κύριος θα τον βρει σε επιφυλακή να τον περιμένει, ενώ αλίμονο σ’ εκείνον που θα σκεφτεί «αργεί ο κύριος» και θ’ αρχίσει να μεθοκοπάει, να δέρνει και να καταπιέζει τους άλλους δούλους. Και αυτή η παραβολή δηλώνει ότι ο Χριστός θα επιστρέψει «ως κλέπτης εν νυκτί», σε στιγμή που κανείς δε θα Τον περιμένει.

Εννοείται ότι η στιγμή, για την οποία ο καθένας πρέπει να είναι έτοιμος, είναι η στιγμή του θανάτου μας, που πιθανότατα θα προηγηθεί της Δ. Παρουσίας και είναι ουσιαστικά η στιγμή της κρίσης μας μπροστά στο Θεό. Ας είμαστε έτοιμοι, έχοντας καθαρίσει την καρδιά μας από τα ελαττώματα που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε το Θεό και τον πλησίον μας.

Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα του τροπαρίου. Ο ποιητής καλεί την ίδια την ψυχή του να μετανοήσει και να αφεθεί στα χέρια του Θεού, ζητώντας τη βοήθειά Του μέσω της Θεοτόκου, των αγίων και των φωτεινών αγγέλων (η τελευταία φράση λέγεται με όλες αυτές τις παραλλαγές). Το τριπλό «Άγιος, Άγιος, Άγιος» είναι από τον ύμνο των αγγέλων (των Σεραφείμ) που άκουσε ο προφήτης Ησαΐας (Ησαΐας, κεφ. 6) και υποδηλώνει την Αγία Τριάδα.

αν σωπάσουν, θα φωνάξουν οι πέτρες!

 

Όταν πλησίασε στη Βηθσφαγή και στη Βηθανία κοντά στο όρος των Ελαιών, ο Ιησούς είπε σε δυο μαθητές Του. «Πηγαίνετε στο χωριό που είναι απέναντι. Όταν θα μπείτε θα βρείτε ένα πουλάρι γάιδαρου δεμένο. Λύστε το και οδηγείστε το εδώ. Αν κάποιος σας ρωτήσει «γιατί», θα απαντήσετε ότι ο Κύριος το χρειάζεται». Οι δυο μαθητές βρήκαν τα πράγματα όπως τους τα είχε πει ο Ιησούς και οδήγησαν σε Αυτόν το πουλάρι. Κατόπιν έβαλαν τα ρούχα τους πάνω στο πουλάρι και ανέβασαν τον Ιησού. Ενώ ο Ιησούς πορευόταν καβάλα στο πουλάρι, έβγαιναν οι άνθρωποι και έστρωναν τα ενδύματα τους επάνω στον δρόμο. Όταν έφτασε κοντά στην πλαγιά του Όρους των Ελαιών, όλοι οι μαθητές γεμάτοι χαρά δόξαζαν τον Θεό με μεγάλη φωνή: «Ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλέας στο όνομα του Κυρίου! Ειρήνη στον Ουρανό και δόξα από τους αγγέλους που βρίσκονται στα ύψη!» Αλλά ορισμένοι Φαρισαίοι είπαν στον Ιησού: «Κύριε, επίπληξε τους μαθητές Σου». Και Εκείνος τους απάντησε: «Εγώ σας λέω ότι και αυτοί αν σωπάσουν, θα φωνάξουν οι πέτρες!» Καθώς πλησίαζαν την Ιερουσαλήμ έκλαψε γι’ αυτή λέγοντας: «Ω, αν εσύ γνώριζες αυτή τη μέρα τα πράγματα που θα σου χάριζαν την ειρήνη και την ασφάλεια σου, θα σωζόσουν από την τρομερή καταστροφή που σε περιμένει. Αλλά τώρα αυτά έχουν κρυφτεί από τα μάτια σου που είναι σκοτισμένα. Θα έρθουν σ’ εσένα μέρες, που οι εχθροί σου θα σε περιβάλουν με τάφρους, και θα σε πολιορκήσουν απ’ όλα τα μέρη. Θα καταστρέψουν εσένα και τα παιδιά σου και δε θ’ αφήσουν πέτρα πάνω σε πέτρα, επειδή εσύ δε θέλησες να καταλάβεις, τον καιρό που ο Θεός σ’ επισκέφτηκε για να σε σώσει».

(Κατά Λουκάν 19:28-44)

Τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας στην ζωή του Χριστού

 1. Κυριακή των Βαΐων: Ο Ιησούς Χριστός μπαίνει θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ, πάνω σε ένα γαϊδούρι και τα πλήθη Τον υποδέχονται με κλαδιά φοίνικα (Ματθαίος 21:1-11, Μάρκος 11:1-10, Λουκάς 19:28-44, Ιωάννης 12:12-19 ).

 2. Μεγάλη Δευτέρα: Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς (Ματθ. 21, 18-22) που ξέρανε ο Χριστός: Η συκιά συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα. Συμβολίζει ακόμη και την ψυχή του κάθε ανθρώπου που παραμένει άκαρπη από αρετές. Ο Ιησούς Χριστός καθαρίζει το ναό, αναποδογυρίζοντας τα τραπέζια και διώχνοντας όσους αγόραζαν και πουλούσαν (Ματθαίος 21:12-13, Μάρκος 11:15-18, Λουκάς 19:45-46).

 3. Μεγάλη Τρίτη: Ο Ιησούς Χριστός συνεχίζει να διδάσκει στο ναό και συμμετέχει σε συζητήσεις με θρησκευτικούς ηγέτες. Παραδίδει παραβολές και απαντά ερωτήματα σχετικά με την πληρωμή φόρων, την ανάσταση και τη μεγαλύτερη εντολή (Ματθαίος 21:23-23:39, Μάρκος 11:27-12:44, Λουκάς 20:1-21:4).

 4. Μεγάλη Τετάρτη: Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης κάνει συμφωνία με τις θρησκευτικές αρχές να προδώσει τον Ιησού αυτήν την ημέρα.

 5. Μεγάλη Πέμπτη: Ο Ιησούς Χριστός μοιράζεται τον Μυστικό Δείπνο με τους μαθητές Του, όπου καθιερώνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Ματθαίος 26:17-30, Μάρκος 14:12-26, Λουκάς 22:7-30). Επίσης πλένει τα πόδια των μαθητών Του, επιδεικνύοντας ταπεινοφροσύνη (Ιωάννης 13:1-17).

 6. Μεγάλη Παρασκευή: Ο Ιησούς Χριστός συλλαμβάνεται στον κήπο της Γεθσημανή, περνά από πολλαπλές δίκες ενώπιον των Ιουδαίων αρχιερέων και του Πόντιου Πιλάτου (Ματθαίος 26:47-27:26, Μάρκος 14:43-15:15, Λουκάς 22:47- 23:25, Ιωάννης 18:1-19:16). Στη συνέχεια ακολουθεί η Σταύρωση στον Γολγοθά (Ματθαίος 27:27-56, Μάρκος 15:16-41, Λουκάς 23:26-49, Ιωάννης 19:17-30).

 7. Μεγάλο Σάββατο: Αυτή είναι η ημέρα μεταξύ της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Ιησού. Το σώμα του Ιησού Χριστού βρίσκεται στον τάφο και είναι μια μέρα θλίψης και αναμονής. (Ματθαίος 27:62-66, Μάρκος 15:42-47, Λουκάς 23:50-56, Ιωάννης 19:31, 40-42)

 8. Κυριακή του Πάσχα: Ο Ιησούς Χριστός ανασταίνεται από τους νεκρούς, νικώντας την αμαρτία και τον θάνατο (Ματθαίος 28:1-10, Μάρκος 16:1-8, Λουκάς 24:1-12, Ιωάννης 20:1-18). Εμφανίζεται στους μαθητές Του και σε πολλούς άλλους, φέρνοντας χαρά και ελπίδα.

 Αυτά τα γεγονότα, που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, έχουν μεγάλη σημασία στο Χριστιανισμό καθώς σηματοδοτούν την κορύφωση της επίγειας ζωής του Ιησού Χριστού, τη θυσία Του στον σταυρό και τη νικηφόρα ανάστασή Του.

Η ανάσταση του Λαζάρου

 Ο Λάζαρος, ο αδελφός της Μαρίας και της Μάρθας, ήταν άρρωστος. Οι αδελφές του έστειλαν ανθρώπους να πουν στον Ιησού: «Κύριε ο φίλος σου είναι άρρωστος». Φθάνοντας στο σπίτι τους ο Ιησούς βρήκε τον Λάζαρο ήδη τέσσερις μέρες στον τάφο. Πολλοί Ιουδαίοι ήρθαν στο σπίτι της Μάρθας και της Μαρίας να τις παρηγορήσουν για τον θάνατο του αδελφού τους. Όταν η Μάρθα έμαθε ότι ο Ιησούς έφτασε έτρεξε να Τον προϋπαντήσει ενώ η Μαρία έμεινε στο σπίτι. Και η Μάρθα είπε στον Ιησού: «Κύριε, αν ήσουν εδώ ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει. Αλλά και τώρα ακόμα ξέρω ότι ο Θεός θα Σου εκπληρώσει ό,τι Του ζητήσεις». Ο Ιησούς της είπε: «Ο αδελφός σου θα αναστηθεί». «Το ξέρω» απάντησε η Μάρθα, «ότι θα αναστηθεί τη μέρα της κρίσεως». Ο Ιησούς πρόσθεσε: «Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή. Αυτός που πιστεύει σ’ Εμένα θα ζήσει ακόμα και αν θα είναι νεκρός και αυτός, που είδε και πίστεψε σ’ Εμένα, δε θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;» Αυτή απάντησε: «Ναι Κύριε, πιστεύω ότι Εσύ Είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού ο Οποίος σύμφωνα με τις προφητείες θα ερχόταν στον κόσμο για να τον σώσει». Αφού μίλησε έτσι φώναξε την αδελφή της Μαρία και της είπε με χαμηλή φωνή: «Ο Κύριος είναι εδώ και σε ζητάει». Και η Μαρία σηκώθηκε και πήγε για να Τον συναντήσει. Ο Ιησούς δεν είχε μπει ακόμα μέσα στην πόλη, αλλά βρισκόταν στο μέρος που Τον είχε συναντήσει η Μάρθα. Όταν η Μαρία έφτασε εκεί που ήταν ο Κύριος, έπεσε στα πόδια Του και Του είπε: «Κύριε αν ήσουν εδώ ο αδελφός μου δε θα πέθαινε». Όταν Εκείνος είδε να κλαίνε αυτή και οι Ιουδαίοι που την είχαν ακολουθήσει, συγκινήθηκε από τον βαθύ πόνο των δύο αδελφών. Και ερώτησε: «Που τον έχετε βάλει;» Αυτοί του απάντησαν: «Κύριε έλα να δεις». Καθώς πήγαιναν ο Ιησούς έκλαψε και τότε οι Ιουδαίοι έλεγαν: «Κοίτα πόσο τον αγαπούσε!» Αλλά μερικοί είπαν: «Αυτός που άνοιξε τα μάτια του εκ γενετής τυφλού δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να μην πεθάνει αυτός ο άνθρωπος;» Ο Ιησούς πολύ συγκινημένος έφτασε στο μνήμα. Αυτό ήταν μια σπηλιά κλεισμένη με μια πέτρα. Και είπε: «Βγάλτε την πέτρα». Η Μάρθα απάντησε: «Κύριε, πια θα μυρίζει άσχημα, επειδή είναι τέσσερις μέρες στο μνήμα». Αλλά ο Ιησούς της είπε: «Δε σου έχω πει ότι, αν πιστέψεις, θα δεις τη δύναμη του Θεού;» Μετακίνησαν λοιπόν την πέτρα. Και ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε: «Πατέρα, σε ευχαριστώ γιατί Με άκουσες. Ήξερα ότι με ακούς πάντα, αλλά Εγώ το είπα ώστε το πλήθος που με περιτριγυρίζει να πιστέψει ότι Εσύ με έχεις στείλει». Αφού είπε αυτό, φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε βγες έξω!» Και ο Λάζαρος βγήκε με τα χέρια και τα πόδια τυλιγμένα με επιδέσμους και το πρόσωπο σκεπασμένο με ένα μαντήλι. Ο Ιησούς τους είπε: «Λύστε τον και αφήστε τον μόνο να πάει στο σπίτι». Τότε όταν είδαν το θαύμα που έκανε ο Ιησούς, πολλοί Ιουδαίοι που ήταν παρόντες πίστεψαν σε Αυτόν, αλλά ορισμένοι πήγαν και βρήκαν τους Φαρισαίους και τους διηγήθηκαν τι είχε κάνει ο Ιησούς.

(Κατά Ιωάννην 11)

Ο Χριστός βαδίζει πάνω στα κύματα

 

Αφού διάλυσε το πλήθη του κόσμου ο Ιησούς διέταξε τους μαθητές Του να μπουν σε μια βάρκα και να περάσουν στην απέναντι όχθη, προς την Καπερναούμ. Και αυτός ανέβηκε επάνω στο βουνό για να προσευχηθεί. Και ήρθε το βράδυ και ήταν ακόμα τελείως μόνος. Στο μεταξύ η βάρκα είχε απομακρυνθεί πολύ από την ακτή και τη χτυπούσαν τα κύματα, επειδή ο αέρας ήταν ενάντιος. Κατά τις τελευταίες ώρες της νύχτας, βλέποντας ότι οι μαθητές Του βασανίζονταν πολύ λόγω της τρικυμίας, ο Ιησούς πήγε προς αυτούς, περπατώντας επάνω στα νερά. Όταν Τον είδαν να περπατάει επάνω στη λίμνη, τρομοκρατήθηκαν επειδή νόμιζαν ότι ήταν φάντασμα και άρχισαν να φωνάζουν τρομαγμένοι. Αλλά αμέσως ο Ιησούς τους είπε: «Εγώ Είμαι, μη φοβάστε!» Και ο Πέτρος του απάντησε: «Εσύ Είσαι Κύριε; Εάν Είσαι Εσύ, διάταξε ώστε να έρθω προς Εσένα περπατώντας επάνω στο νερό!» Και ο Ιησούς του είπε: «Έλα!» Αφού κατέβηκε από τη βάρκα, ο Πέτρος άρχισε να περπατάει επάνω στο νερό για να πάει προς τον Ιησού. Αλλά βλέποντας ότι ο άνεμος ήταν δυνατός φοβήθηκε και άρχισε να βυθίζεται. Τότε φώναξε: «Κύριε, σώσε με!» Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι Του, τον έπιασε και του είπε: «Ολιγόπιστε, γιατί δείλιασες;» Μόλις ανέβηκαν στη βάρκα ο αέρας σταμάτησε. Οι μαθητές Του που ήταν στη βάρκα έπεσαν στα πόδια Του λέγοντας: «Πραγματικά είσαι ο Υιός του Θεού!»

Κατά Ματθαίον 14:22-33

Κατά Μάρκον 6:45-52 

Κατά Ιωάννην 6:16-21