Ματθαίος ~ 9:27-3527 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. 28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· 33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ ᾿Ισραήλ. 34 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. 35 Καὶ περιῆγεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷλαῷ.
Μετάφραση:
27 Και ενώ ο Ιησούς επερνούσε από εκεί, τον ηκολούθησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι έκραζαν και έλεγαν· “σπλαγχνίσου μας, υιέ Δαυΐδ, και δος μας το φως των οφθαλμών μας”. 28 Οταν δε έφθασε στο σπίτι, τον επλησίασαν οι τυφλοί και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· “πιστεύετε πράγματι, ότι ημπορώ εγώ να κάμω αυτό, που ζητείτε;” Λεγουν προς αυτόν· “ναι, Κυριε”. 29 Τοτε ήγγισε τα μάτια των, λέγων· “σύμφωνα με την πίστιν σας ας γίνη αυτό προς χάριν σας”. 30 Και αμέσως άνοιξαν οι οφθαλμοί των. Ο δε Ιησούς συνέστησεν εις αυτούς με αυστηρότητα και είπε· “προσέχετε, κανείς να μη μάθη το θαύμα”. 31 Αλλά εκείνοι εξελθόντες διέδωσαν το θαύμα και την φήμη του Ιησού εις όλην εκείνην την χώραν. 32 Ενώ δε αυτοί εξήρχοντο, ιδού έφεραν στον Ιησούν ένα άνθρωπον δαιμονιζόμενον κωφάλαλον. 33 Και όταν εξεδιώχθη το δαιμόνιον, αμέσως ωμίλησεν ο κωφάλαλος και οι όχλοι που ήσαν εκεί εθαύμασαν και έλεγαν ότι ποτέ έως τώρα δεν εφάνησαν στον Ισραηλιτικόν λαόν τόσα πολλά και τόσα μεγάλα θαύματα. 34 Οι μοχθηροί όμως και δόλιοι Φαρισαίοι έλεγαν· “αυτός διώχνει τα δαιμόνια με την δύναμιν του αργηγού των δαιμονίων”. 35 Και περιώδευε ο Ιησούς όλας τας πόλεις και τα χωρία διδάσκων εις τας συναγωγάς αυτών και κηρύσσων το χαρμόσυνον άγγελμα της βασιλείας των ουρανών και θεραπεύων κάθε ασθένειαν και κάθε καχεξίαν μεταξύ του λαού.
Μετά την ανάσταση της κόρης του άρχοντα Ιαείρου, και ενώ είχε ήδη αναχωρήσει ο Ιησούς από την οικία του Διευθυντού αυτού της Συναγωγής, τον ακολούθησαν δύο τυφλοί, που φώναζαν και έλεγαν: «Σπλαχνίσου μας, Υιέ του Δαυίδ», δηλαδή «θεράπευσέ μας Υιέ Δαβίδ». Ονόμαζαν δε τον Χριστό ‘Υιό Δαυίδ’, γιατί περίμεναν όλοι οι Ισραηλίτες τον Μεσσία να γεννηθεί από τη γενιά του προφητάνακτος μεγαλύτερου βασιλέα στην ιστορία τους. Και όταν έφτασε ο Ιησούς στο σπίτι που συνήθως στην Καπερναούμ κατοικούσε, πήγαν κοντά Του οι τυφλοί (ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΥΦΛΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ), και ο Ιησούς τούς λέει: «Πιστεύετε πως μπορώ να το κάνω αυτό;» Η ερώτηση έγινε όχι μόνο για να αποκαλύψουν την πίστη τους ενώπιον όλων, αλλά και για να διαπιστώσει και ο λαός ποιος είναι ο Χριστός (δηλαδή ότι είναι ο Μεσσίας) και σωθούν έτσι δια πίστεως πολλοί στο όνομά Του.
Του απαντούν τότε: «Ναι, ΚΥΡΙΕ». Αμέσως ο Θεάνθρωπος ψηλάφησε τους οφθαλμούς τους και είπε: «Όπως το πιστεύετε, έτσι να γίνει σε σας». Ήτοι, εγώ, που ΕΙΜΑΙ «ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ, που καθώς έρχεται στον κόσμο φωτίζει κάθε άνθρωπο» (Ιω. 1,9), σας προσφέρω το φως σας, ενισχύοντας και το πνευματικό φως της πίστεως που οδηγεί στη λύτρωση. Και ανοίχτηκαν τα μάτια τους (καθώς και της ψυχής τους τα μάτια). Τότε αυστηρά τούς παρήγγειλε να μην φανερώσουν ποιος τους θεράπευσε. Συνήθως ο Ιησούς έδινε, λόγω της μεγάλης Του ταπείνωσης –υπήρξε η άκρα ταπείνωσις, αφού «ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ, δεν θεώρησε την ισότητά του με το Θεό αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου… υπακούοντας μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού» (Φιλιππ. 2,6-8)- μάθημα προς όλους για το χείριστο κακό που επιφέρει η κενοδοξία και η οίηση, τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική ζωή. Ό,τι καλό έργο πράττουμε έχει σκοπό τη δόξα του Θεού και τη βοήθεια των συνανθρώπων μας, όχι την ατομική μας προβολή. Αφού, «όλοι οι άνθρωποι είναι σαν το χορτάρι, και η δόξα τους σαν τον ανθό του χορταριού. Μόλις ξεραίνεται το χορτάρι, μαζί του κι ο ανθός του πέφτει. Αιώνιος είναι μόνο ο λόγος του Κυρίου» (Α΄ Πέτρ. 1, 24-25). Άλλωστε ο ίδιος ο Θεός είναι που ενεργεί δι’ ημών και εν ημίν (Φιλιππ. 2,12). Επομένως κάθε αυτοέπαινος είναι ζημιά στην πορεία μας προς το καθ’ ομοίωση, δηλαδή προς την αγιότητα και τη σωτηρία. Αυτοί όμως (οι πρώην τυφλοί), μόλις βγήκαν έξω, διέδωσαν τη φήμη Του σ’ όλη την περιοχή εκείνη.
Ενώ έβγαιναν έξω οι δύο θεραπευμένοι τυφλοί, Του έφεραν έναν κωφάλαλο δαιμονισμένο (η αιτία της πάθησής του δεν ήταν φυσική). Ο Χριστός έδιωξε το δαιμόνιο και αμέσως άκουγε και μιλούσε ο άλλοτε κωφάλαλος. Ο κόσμος τότε θαύμασε, και είπε: «Ποτέ ως τώρα δεν είδαν οι Ισραηλίτες τέτοια πράγματα!» Οι Φαρισαίοι όμως έλεγαν: «Με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμονίων διώχνει τα δαιμόνια». Ο Ιησούς δεν απάντησε αυτή τη φορά στους επικριτές Του, έχοντας προσηλωθεί στο κήρυγμα.
Ο Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί, και θεραπεύει πλήρως, την πνευματική ένδεια και τον πόνο του κόσμου
Ο λαός έβλεπε βέβαια τα μοναδικά θαύματά Του και κατανοούσαν πολλοί ότι επρόκειτο για τον αληθινό Θεό που «κατασκήνωσε ανάμεσά μας» και μέσα στις καρδιές μας, Του Οποίου «είδαμε τη Θεϊκή δόξα, τη Δόξα που ο Μονογενής την έχει από τον Πατέρα».
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ, ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΤΕΛΙΕΩΤΗ... ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΠΟΤΕ...ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ, ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΧΤΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΡΘΩΤΑ, ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΣΤΗ.
