Άσπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε, αγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, η Θεόν Λόγον τοις ανθρώποις τη παραδόξω σου κυήσει ενώσασα και την απωσθείσαν φύσιν του γένους ημών τοις ουρανίοις συνάψασα, η των απηλπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια, η έτοιμη αντίληψις των εις σέ προστρεχόντων και πάντων των Χριστιανών το καταφύγιον, μή βδελήξη με τον αμαρτωλόν, τον εναγή, τον αισχροίς λογισμοίς και λόγοις και πράξεσιν όλον εμαυτόν αχρειώσαντα και τη των ηδονών του βίου ραθυμία γνώμην δούλον γενόμενον. Αλλ' ώς του φιλανθρώπου Θεού μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθιτι επ' εμοί τω αμαρτωλώ και ασώτω και δέξαι μου την εκ ρυπαρών χειλέων μου προσφερομένην σοι δέησιν, και τον σον Υιόν και ημών Δεσπότην και Κύριον, τη μητρική σου παρρησία χρωμένη, δυσώπησον, ινα ανοίξη καμοί τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα της Αυτού αγαθότητος, και παριδών μου τα αναρίθμητα πταίσματα επιστρέψη με προς μετάνοιαν και των αυτού εντολών εργάτην δόκιμον αναδείξη με. Και παρέσο μοι αεί, ως ελεήμων και συμπαθής και φιλάγαθος, εν μέν τω παρόντι θίω θερμή προστάτης και βοηθός, τας των εναντίων εφόδους αποτειχίζουσα και πρός σωτηρίαν καθοδηγούσα με, και εν τω καιρώ της εξόδου μου, την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα, εν δέ τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως και της απορρήτου δόξης του σού Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ης και τύχοιμι, Δέσποινα μου, Υπεραγία Θεοτόκε, δια της σής μεσιτείας και αντιλήψεως. Χάριτι και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
